Prijskaartje van 150.000 euro voor wolvenbeleid in 2020

De kostprijs van het wolvenplan, dat in januari werd voorgesteld door minister Demir, bedroeg 152.207 euro in 2020. De helft van dat bedrag, 76.789 euro, is naar subsidies gevloeid voor wolfwerende omheiningen. Verder werden in 2020 schadevergoedingen uitbetaald om het gedode of gekwetste vee te compenseren na wolvenaanvallen, goed voor 16.229 euro. Dat is een sterke stijging ten opzichte van 2018 (2.990 euro) en 2019 (10.287 euro).

Daarnaast kleeft er nog een prijskaartje aan het wetenschappelijk onderzoek. Bij elk schadegeval wordt namelijk een DNA-test uitgevoerd die uitsluitsel moet geven of het om een wolf ging, dan wel een vos of een hond. In 2020 kostten die analyses 27.150 euro. Ook de kosten voor wildcamera’s en het onderhoud van de bestaande fotovallen bedroegen 26.348 euro. Ten slotte komen er nog uitgaves bij voor de communicatie, denk aan de website van het Agentschap Natuur en Bos (ANB), een wolvenexpo, folders etc. In totaal goed voor 5.691 euro.

Exclusief personeelskosten

De optelsom van de kostprijs van al die maatregelen samen komt dus op ruim 150.000 euro. Daar zitten de personeelskosten nog niet in vervat. Het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek heeft 2 voltijdse medewerkers (VTE) in dienst die uitsluitend bezig zijn met onderzoek naar de wolf. Daarnaast kost de DNA-analyse 0,3 VTE. Er zijn tot slot nog een aantal boswachters van het ANB dagelijks bezig om de wolf op te volgen en te monitoren.

Waken over budget

Voor Open Vld-parlementslid Steven Coenegrachts steekt Vlaanderen te veel tijd, geld en moeite in één diersoort. “De kosten lopen op, dat moeten we goed in de gaten houden, het mag niet buitensporig worden”, vertelt hij aan Het Belang van Limburg. “Terecht steken we veel geld in wolfwerende omheiningen, we moeten de wolf aanleren op wild te jagen en geen schapen dood te bijten, maar er is buiten de wolf nog zoveel meer te doen op het vlak van biodiversiteit. En de mens leeft hier ook nog, de wolf moet zich ook aan ons aanpassen.”

Peulschil

Jan Loos noemt het bedrag van 150.000 euro een peulschil en kaatst de bal meteen terug. “Wat Coenegrachts zich duidelijk niet afvraagt, is wat de kostprijs zou zijn van het niet nemen van maatregelen voor wolfwerende maatregelen of het niet monitoren van de wolvenpopulatie”, stelt hij scherp. “Zonder degelijke monitoring van het gedrag van de Limburgse wolven leggen we straks ecoducten en ecorasters aan op de verkeerde plaats. En zonder doordacht wolvenbeleid wordt Vlaanderen straks op de vingers getikt door Europa of veroordeeld voor een rechtbank.” Dan zullen de kosten pas oplopen, klinkt het.

Volgens Loos hebben we namelijk niet te kiezen. “De wolf heeft Limburg uitgekozen om er te leven, en wij hebben ons daaraan aan te passen. Of we dat nu leuk vinden of niet: de wolf is al drie jaar een gegeven in Limburg en geniet de allerhoogste Europese bescherming”, aldus Loos.

Hij wijst nog op de voordelen van de aanwezigheid van de wolven. “Voor andere natuurrijke regio's in Europa is de aanwezigheid van wolven een zegen: nogal wat mensen vinden het spannend om te wandelen of fietsen in wolvengebied. Zodra de horeca weer open mag, creëren de stages, sporencursussen en infowandelingen van Welkom Wolf extra overnachtingen en omzet. Bosland speelt de wolf uit als extra troef. Limburg wordt extra aantrekkelijk voor natuurliefhebbers en ecotoeristen.”