Europese natuurherstelwet van kracht

Na twee jaar van controverse binnen de Europese Unie werd de natuurherstelwet uiteindelijk op 17 juni aangenomen na een ultieme ommezwaai van Oostenrijk. De wet is het vlaggenschip van de Europese Biodiversiteitsstrategie, onderdeel van de Green Deal, en verplicht de lidstaten om tegen 2030 herstelmaatregelen in te voeren voor ten minste 20 procent van de aangetaste land- en zeegebieden. Tegen 2050 moet dit worden uitgebreid naar alle ecosystemen waar herstel nodig is.

Nationale plannen

De wet stelt specifieke doelen voor verschillende soorten ecosystemen, van veengebieden en bossen tot mariene milieus en stedelijke gebieden. Het is aan de lidstaten om te beslissen over de specifieke maatregelen die op hun grondgebied van toepassing zullen zijn.  

Binnen twee jaar moeten de lidstaten hun nationale herstelplannen indienen bij de Europese Commissie, met daarin de doelstellingen voor 2030, 2040 en 2050. De Commissie zal ondersteuning bieden bij het opstellen van deze plannen.

De Commissie zal de ontwerpplannen beoordelen en kan opmerkingen maken waarmee de lidstaten in hun definitieve plannen rekening moeten houden. Binnen zes maanden na ontvangst van eventuele opmerkingen moet elke lidstaat zijn plan afronden, publiceren en bij de Commissie indienen. Het Europees Milieuagentschap zal regelmatig technische rapporten opstellen over de vooruitgang die wordt geboekt bij het behalen van de doelstellingen. De lidstaten moeten hun plannen uiterlijk in 2032 en 2042 herzien.

Deze nieuwe wet “zal bijdragen tot het herstel van de biodiversiteit in de EU en tot het stoppen van het verlies aan biodiversiteit, dat ondanks de huidige inspanningen in een alarmerend tempo doorgaat”, legt de Commissie uit, erop wijzend dat meer dan 80 procent van de Europese habitats momenteel in een “slechte of ongunstige” staat verkeert.