Karen en Steven beginnen bloementuin in bijberoep: “Gestart met serre in eigen tuin”
Land- en tuinbouw is een van de schoonste beroepen ter wereld, maar een bedrijf starten is niet eenvoudig. Karen Geens en Steven Vanonckelen besloten hun leven letterlijk en figuurlijk wat kleur te geven. Ze openden De Bloementuin in Herent, een bescheiden bloemenbedrijf op een vrij perceel in hun gemeente. “Alle bloemen worden opgekweekt uit zaadjes, knollen, bollen of vaste planten”, klinkt het. “Er worden geen bestrijdingsmiddelen of compost met turf gebruikt.”
Deze zomer trekt VILT erop uit om een reeks portretten van land- en tuinbouwers te brengen die op hun bedrijf inspanningen doen om de kloof tussen boer en burger te verkleinen. Uit de recente imagostudie van VILT blijkt dat een groot deel van de Vlamingen vragende partij is om het contact met landbouw te versterken. Doe je zelf inspanningen om de consument bij jouw bedrijf te betrekken? Laat het ons weten en we bekijken of we langs kunnen komen om jouw verhaal op te tekenen.
Herentenaars Karen en Steven hebben al langer groene vingers. Enkele jaren geleden zaaiden ze op eigen houtje een wilde bloemenweide in het dorp. Niet om te verkopen, wel om bijen en vlinders te lokken naar de landelijke rand rond Leuven. Het project toverde een saai groen perceel om tot een mooie lap kleur.
Ook thuis gingen Karen en Steven aan het zaaien. In een eigen serre teelde het koppel diverse bloemsoorten. Als hobby. Het koppel schonk wel eens een boeket weg aan goede vrienden, maar naarmate hun bezigheid bekend raakte in de buurt, kreeg het duo ook daarbuiten de vraag om boeketten te verkopen. Na even overpeinzen heeft het koppel besloten zich te professionaliseren.
Via zijn brede netwerk vond Steven een perceel voor de kweek van zijn bloemen. Een bescheiden tuin in hartje Herent met 36 bloembedden en een veertigtal soorten. “Voor we hiermee begonnen hebben we natuurlijk wat cursussen gevolgd”, zegt Steven.
Een tuin kan je natuurlijk niet zomaar omvormen tot een bloemenweide. “Er lag een heel dikke grasmat”, zegt Steven. “De uitdaging was om die weg te krijgen, want het zou de bloemen overwoekeren. Per bloembed hebben we eerst een laag karton gelegd en daarop een heel dikke laag compost aangebracht, zo’n 30 centimeter dik. Dat hebben we tot in maart laten liggen. De grasmat is zo verstikt en afgestorven, waardoor we zelf niet meer hoefden te spitten. Daarmee bespaarden we heel wat werk. Slechts een halve dag hebben we nodig gehad, met hulp van vrienden van de scouts.”
Vanaf eind maart konden Karen en Steven beginnen uitzaaien. “We geven onze bloemen zo weinig mogelijk water, zodat ze diep wortelen. Hierdoor zijn ze veel beter bestand tegen droogte en wind. We hebben voorlopig vooral éénjarigen, en vanaf volgend jaar ook tweejarigen. Van de bloemen maken we telkens boeketten volgens het seizoen. Zonnebloemen zijn heel populair, net als dahlia’s.”
"Biologisch is het bloemenbedrijf niet", zegt Steven. “Het is een werk van jaren om biologisch gecertificeerd te worden. En dan moet je ook het geluk hebben dat er geen stoffen van de buren inwaaien.”
“Maar we werken wel zo ecologisch mogelijk”, zegt Steven. “We gebruiken absoluut geen bestrijdingsmiddelen en al ons water komt van regentonnen. Onze ongebruikte zonnebloemen laten we liggen en verdrogen zodat de vogels erin kunnen pikken. We hebben ook een vijvertje en de netelvlakte achterin hebben mijn broer en ik omgespit om er een wilde bloemenweide te zaaien. Een maand geleden zoemde het enorm van de hommels. De vlinders, de bijen, zij genieten hiervan.”
Of ook de wilde bloemen gebruikt worden in een boeket? “Nee, die zijn er voor de insecten en het uitzicht”, zegt Steven. “Met een uitzondering. In mei was er een jongen die een boeket wilde maken voor zijn juffrouw. Hij mocht wel even komen plukken.”
Bron: Eigen berichtgeving
