Zijn laadpalen een nieuw verdienmodel voor landbouwbedrijven?
Kunnen landbouwers een graantje meepikken van de kansen die de nabije explosie van elektrische wagens met zich meebrengt? Volgens Boerenbond alvast wel. “Voor sommige landbouwbedrijven met verbredingsactiviteiten kan het plaatsen van laadpalen een interessant verdienmodel zijn”, aldus Laurens Vandelannoote, consulent energie bij Boerenbond.
Dit jaar is het aantal volledig elektrische personenwagens in België bijna verdubbeld in één jaar tijd. Zo staan er nu 138.749 elektrische auto’s ingeschreven in ons land terwijl dit er vorig jaar amper 71.651 waren. Door fiscaal gunstige maatregelen zouden daar naar verwachting tegen 2026 nog eens zo’n 700.000 bedrijfsauto’s bijkomen. Deze elektrische vloot zal binnenkort ook opgeladen moeten worden. Een opportuniteit biedt zich aan voor bedrijven die ofwel hernieuwbare energie op overschot hebben of de ruimte hebben om extra te investeren in hernieuwbare energiebronnen zoals zonnepanelen.
Opportuniteit
De meeste landbouwbedrijven hebben een gunstige omgeving om een laadpaal te zetten. “Anders dan particulieren hebben veel landbouwers al een semi-zware aansluiting, die nodig is voor een laadpaal, geïnstalleerd voor hun boerderij”, duidt Vandelannoote. De meerderheid van de landbouwbedrijven maakt ook al gebruik van hernieuwbare energie, maar die energieproductie is vaak afgestemd op hun energiebehoefte waarbij ze overschotten proberen te vermijden. “Het evenwicht tussen productie en behoefte van energie is inderdaad op jaarbasis bij landbouwers meestal één op één. Maar op de boerderij is vaak wel ruimte om bijvoorbeeld extra zonnepanelen te leggen zodat ook de laadpalen voorzien kunnen worden van extra energie”, aldus Vandelannoote.
Alles hangt af van de vraag, daar schuilt het risico van deze investering in: hoeveel afnemers zullen er tot bij de laadpaal komen?
Toch zijn er vandaag nog niet veel laadpalen te vinden op de Belgische boerderijen. “De tijd is nog niet helemaal rijp voor landbouwers”, zegt de energie-expert. “Er is bij hen nog een gebrek aan kennis over laadpalen, daarnaast is er momenteel nog niet genoeg vraag. Dit zal pas echt stijgen volgend jaar. Bovendien is een gunstig verdienmodel met laadpalen ook niet voor elk landbouwbedrijf weggelegd.”
Want wie investeert in een laadpaal, moet vervolgens ook klanten aantrekken die gebruik maken van die laadpaal. In de eerste jaren zullen dit vooral klanten zijn met een elektrische bedrijfswagen. “Met dit in het achterhoofd zien we vooral in de nabije toekomst opportuniteiten voor landbouwbedrijven die aan verbreding doen in het genre van teambuildings, vakantiewoningen en landbouweducatie”, duidt Vandelannoote. “Deze verbredingsactiviteiten trekken bedrijfswagens aan. Eens de elektrificatie van andere wagens zich doorzet, zullen ook hoevewinkels en andere korteketenbedrijven hun klanten kunnen tevredenstellen met een laadpaal.”
Verdienmodel
“Als de landbouwer zijn overschot van elektriciteit terug op het net steekt, krijgt hij daar momenteel ongeveer 100 euro per megawattuur (MWh) voor. Een belangrijk voordeel aan een laadpaal is dat je als eigenaar zelf kan bepalen wat de verkoopsprijs is van jouw elektriciteit”, zodus Vandelannoote die het verdienmodel uit de doeken doet. “Prijzen rond de 600 euro per MWh zijn gangbaar. Dat is zes keer zoveel als wat de energieleverancier geeft voor de stroom.”
Als we de kostprijs per laadbeurt willen uitrekenen hebben we naast de elektriciteitsprijs ook de batterijgrootte van de elektrische auto nodig, gemiddeld heeft die een capaciteit van 50 kilowattuur (kWh). Deze gegevens zijn uiteraard variabel. Om een batterij van 50 kWh op te laden aan een prijs van 0,6 euro per kWh, zal de totale kostprijs voor de laadbeurt 30 euro zijn. “Dat is wat de landbouwer zou ontvangen, maar er zijn uiteraard ook kosten aan het aanbieden van een laadpaal verbonden”, zodus Vandelannoote.
Zo schat de Boerenbondconsulent de kost van twee laadpalen en de bekabeling op 7.000 euro, ongeveer 20 cent per kWh om de afschrijving van de zonnepanelen en de thuisbatterij te bekostigen of 35 cent per kWh indien de elektriciteit via het net komt. “Helaas schijnt de zon niet altijd in België en kan het voorvallen dat de batterij op is en er duurdere elektriciteit van het net zal gehaald moeten worden om de laadpaal te voorzien van stroom, deze netkosten moet je dus ook verrekenen”, zegt Vandelannoote.
Daarnaast zijn er ook nog verzekeringskosten en uitbatingskosten van de software die maandelijks gemiddeld ongeveer negen euro voor twee stekkers zou zijn. Deze laatste is niet onbelangrijk, legt Vandelannoote uit. “Als je jouw laadpaal publiekelijk wil aanbieden zal je ervoor moeten zorgen dat jouw paal geconnecteerd is met software. Deze software zorgt er onder meer voor dat mensen kunnen betalen aan jouw paal en dat het geconnecteerd is met een tankkaartensysteem zodat bedrijfswagens ook gebruik kunnen maken van de paal.”
Winst
“De return on investment hangt van vele variabelen af, maar rekening houdend met de prijzen van vandaag zou een landbouwbedrijf dat 50 laadbeurten per maand kan verkopen, zijn investering terugbetaald krijgen binnen drie jaar”, zodus Vandelannoote. “Een laadpaal kan dus een goede technologie zijn om het overschot van zonne-energie aan een betere prijs te verkopen. Het aanbod is bij vele landbouwers alvast niet het probleem, maar alles hangt af van de vraag. Daar schuilt het risico, hoeveel afnemers zullen er tot bij de laadpaal komen?”
Bron: Eigen berichtgeving
