KU Leuven wil nieuwe luchtwasser, die stikstof omzet in waardevolle mest, zo snel mogelijk vermarkten

Twee jaar geleden legde KU Leuven de gebruikelijke chemische luchtwasser onder de loep. “De chemische luchtwassers maken gebruik van zwavelzuur om de lucht te wassen. We merkten op dat dit proces heel veel water vraagt en veel waardevolle nutriënten verliest”, aldus Lander Hollevoet, projectverantwoordelijke van de nieuwe luchtwasser. “Het eindresultaat is een verdunde ammoniumsulfaatoplossing: een kunstmest met een lage concentratie aan ammoniak en ammonium in.”

Het onderzoeksteam van KU Leuven ruilde het zwavelzuur in voor salpeterzuur, waardoor ze het waterverbruik met 90 procent kunnen terugschroeven. “Bijkomend krijgen we een ammoniumnitraatoplossing, een geconcentreerde meststof waarvan de bemestingwaarde dubbel zo hoog is”, duidt Hollevoet. Uit de onderzoeksdata op de proefboerderij van KU Leuven lijkt de vernieuwde luchtwasser minstens even efficiënt te werken als de luchtwassers die nu op de markt te vinden zijn. Zo zou de nieuwe techniek tot 95 procent ammoniakuitstoot uit een gesloten stal kunnen neutraliseren. Volgens de onderzoekers zou de installatie ook perfect werken op half open stal.

De luchtwasser, zonder de plasmareactor, zal een prijskaartje hebben dat te vergelijken is met andere luchtwassers. Als de landbouwer ook zelf de chemicaliën wil maken, zal een extra investering van toepassing zijn. Maar volgens de onderzoekers hangt er aan de investering ook een interessante terugverdiencapaciteit. “Naast het feit dat er heel wat minder kosten zullen zijn door het verminderd watergebruik, hoef je ook geen andere inputs meer aan te kopen”, klinkt het. “De plasmareactor is een zeer flexibel systeem dat werkt als een batterij. Wanneer er veel zonne-energie is of goedkopere elektriciteit, kan de reactor veel salpeterzuur aanmaken en opslaan in de luchtwasser zelf. Ook de output is economisch waardevol. In een stal van 1.000 varkens zou er jaarlijks 10 ton ammoniumnitraat kunnen geproduceerd worden. Het overschot aan geproduceerde mest dat de landbouwer zelf niet kwijt kan, zou in de toekomst misschien opgehaald kunnen worden en verdeeld worden onder omliggende boerderijen”, klinkt het.

Of deze nieuwe meststof onder renure of kunstmest zal vallen, kunnen de onderzoekers nog niet zeggen. “De wetgeving is nog niet helemaal duidelijk voor ons”, duidt Hollevoet. “Het spuiwater van de huidige chemische luchtwassers is erkend als kunstmest, dus we veronderstellen dat dit ook zo zal zijn voor ons.”