Febev reageert op slachthuisbeelden: "Ngo misbruikt rapportagesysteem"
Dierenrechtenorganisatie Animal Rights deelt schokkende beelden uit Belgische slachthuizen. In 2022 werd meer dan veertig keer een rapport opgemaakt over de aanvoer van niet-transportwaardige runderen bij Adriaens-Vion NV, één van de grootste slachthuizen in ons land. Het gaat onder meer om koeien met zware kwetsuren. Opvallend: de foto’s en verslagen, die intussen door diverse media zijn opgepikt, zijn binnen de slachthuizen zelf gemaakt. Michael Gore van sectorfederatie Febev vindt het dus bizar dat zij als schuldigen worden aangewezen. “Dierenartsen en slachthuisoperatoren hebben deze dossiers opgesteld, zodat de Dienst Dierenwelzijn de verantwoordelijke veeboer of transporteur kan straffen”, klinkt het. “Daar zijn deze verslagen voor bedoeld. Een slachthuis wordt nu aan de schandpaal genageld omdat het controleert op dierenleed.”
Fraai zijn de beelden niet. In zijn persmededeling deelt Animal Rights schokkende foto’s van runderen die breuken hebben, abcessen en bloedende wonden. Eén rapport spreekt van een koe die verpletterd werd door een stier op transport, en een vaars die al kalvend met haar jong in stuitligging in het slachthuis werd aangeleverd. Vreselijke feiten, al is het volgens Gore niet correct om hiervoor het slachthuis te viseren. “Het is niet zo dat een hoog aantal rapporten een graadmeter is voor slecht dierenwelzijn in een slachthuis”, zegt hij. “Integendeel. Dat er veel meldingen zijn, betekent net dat medewerkers proactief zijn om onregelmatigheden te melden. Een dierenarts van het FAVV is altijd aanwezig tijdens de duur van de slacht, tot en met de laatste vrachtwagen wordt gelost. Ook de dienst Dierenwelzijn heeft een poule dierenartsen, die drie uur per dag slachthuiscontroles komen doen. Tot slot is er de slachthuisoperator zelf, die onregelmatigheden vaststelt. De aanwezige dierenarts stelt een informatieformulier op zodat de dienst Dierenwelzijn de verantwoordelijke kan sanctioneren, en maken daarbij foto’s als bewijsmateriaal. Nu worden deze foto’s misbruikt om niet de daders, maar de vaststellenden aan de schandpaal te nagelen.”
Geen straffeloosheid
Gore stoort zich eraan dat de ngo de schuld bij het slachthuis legt. “Eigenlijk misbruikt men hier het rapportagesysteem, en de media neemt het klakkeloos over. Het enige wat je hiermee kan bekomen, is dat slachthuizen in de toekomst bang worden om zulke onregelmatigheden nog te rapporteren. Dat kan niet te de bedoeling zijn. Het verleden leert ons dat meer dan 80 procent van de vaststellingen toe te wijzen zijn aan het transport of de boerderij. Daar wordt verslag van gemaakt, en op basis daarvan kan de Dienst Dierenwelzijn de verantwoordelijke beboeten. Deze boetes zijn niet mals, en bij herhaalde inbreuken gaan ze fors omhoog.”
Een ander punt dat Animal Rights aanhaalt, is de aanvoer van ‘wrakke’ runderen uit Nederland. Zo heeft de ngo vastgesteld dat veeboeren en -transporteurs wiens runderen geweigerd worden in een Nederlands slachthuis, later in Belgische slachthuizen worden aangeboden. De ngo redeneert dat de veeproducenten op deze manier wegkomen met hun wandaden. “Als het wrakke dier niet ante of post mortem wordt afgekeurd voor menselijke consumptie, profiteren boer, vervoerder én slachthuis van deze misdaden”, meldt de dierenrechtenorganisatie. “Want het vlees van deze dieren komt meestal gewoon op de markt en dus in de schappen van de supermarkt of in de vitrines van de slager. Zelfs als het dier wordt afgekeurd, bespaart de veeboer zich de kosten van een dierenarts (noodslacht/euthanasie) en/of het destructiebedrijf dat het kadaver moet ophalen.”
Volgens Gore is ook deze weergave niet correct. “Als hier op ons grondgebied inbreuken worden vastgesteld, heeft de Vlaamse dienst Dierenwelzijn een mandaat om boetes uit te schrijven aan de schuldige. Ook als die uit Nederland komt. De sfeer van straffeloosheid die wordt opgeroepen in het artikel van Animal Rights, klopt niet.”
“Ik stoor me ook aan de term ‘wrakke’ dieren”, zegt Gore nog. “’Reforme’ dieren, zoals wij het in België noemen, zijn bijvoorbeeld melkkoeien of zeugen die niet meer productief zijn, en dus naar het slachthuis worden gevoerd. Anders dan de term ‘wrak’ doet vermoeden, gaat het hier niet om dieren waar per definitie iets mis mee is.”
Runderen terugsturen?
Animal Rights vraagt de overheid om strenger op te treden tegen structurele misstanden, en inbreuken harder te bestraffen. Niet enkel met boetes voor de veeboer of vervoerder, maar ook voor het slachthuis dat de niet-transportwaardige dieren accepteert. Volgens Gore kàn een slachthuis echter geen runderen terugzenden. “De regelgeving verbiedt ons om de dieren terug te brengen naar afzender eenmaal ze zich op het bedrijfsterrein bevinden”, zegt de Febev-topman. “In België krijgt een slachthuis alle verantwoordelijkheid over een dier zodra het op het bedrijventerrein is gearriveerd. Maar je kan inbreuken pas vaststellen zodra de laadklep geopend is, en niet eerder.”
Volgens Gore is het alleszins niet de bedoeling dat niet-transportwaardige dieren naar het slachthuis worden gevoerd. “Normaal moet een boer zulke dieren bijhouden, verzorgen en de nodige wachttijd bij diergeneesmiddelengebruik respecteren, alvorens hij het richting slachthuis stuurt. Valt het dier niet te redden, dan moet het geëuthanaseerd worden. In bepaalde gevallen worden dieren onmiddellijk bij ontvangst in het slachthuis afgemaakt om verder lijden te voorkomen.”
In België krijgt een slachthuis alle verantwoordelijkheid over een dier zodra het op het bedrijventerrein is gearriveerd. Maar je kan inbreuken pas vaststellen zodra de laadklep geopend is, en niet eerder
Hoewel de zorg en euthanasie van een rund kostelijk is voor een boer, zouden de boetes voor het aanbieden van niet-transportwaardige runderen hoger liggen. “Al kan wie duurzaamheid hoog in het vaandel draagt, zich wel afvragen wat de euthanasie van een koe betekent in het kader van voedselverspilling.”
De Febev-topman gelooft alleszins dat incidenten nooit helemaal kunnen weggewerkt worden. “We werken met dieren en met mensen”, zegt hij tot slot. “Beiden kunnen onvoorspelbaar zijn, er kunnen altijd incidenten opduiken. De informatieformulieren die bij de slachthuizen worden ingevuld, dienen om vaststellingen te doen, actie te ondernemen en verbetering te beogen. Daar maakt de actie van de ngo in kwestie geen melding van.” Daarnaast moet ook het cijfer van 40 niet-transportwaardige dieren in perspectief worden gezien. Jaarlijks worden er 68.000 runderen geslacht bij Adriaens-Vion NV. Dat betekent dat het om 0,058 procent van de aangevoerde dieren gaat.
Animal Rights vraagt sluiting
Animal Rights zal op vrijdag 24 mei van 9u tot 11u30 actievoeren bij slachthuis Adriaens-Vion om het leed van de runderen aan te klagen. De ngo schrijft dat het aanvaarden van wrakke en kreupele runderen illegaal is, wat volgens Febev klopt, al vraagt de federatie om het probleem bij de bron aan te pakken. “De overheid heeft een totaalbeeld van de operatoren die niet-conforme dieren afleveren, en dit over alle slachthuizen heen”, zegt Gore.
Nog een opmerking is dat, moesten slachthuizen niet-transportgeschikte dieren terugzenden, hun lijden onnodig zou worden verlengd.
Animal Rights is van mening dat het slachthuis zwaar moet worden gestraft, en oordeelt “dat slachthuizen die als 'dumpplek' voor kreupele dieren gebruikt worden, onmiddellijk gesloten moeten worden.” Intussen heeft de ngo ook de inspectierapporten van 2023 en het eerste deel van 2024 opgevraagd.
Bron: Eigen berichtgeving
