Welke eiwitten liggen er morgen op ons bord?

In het boek ‘Het komt goed met ons eten’ beschrijven Joris Relaes en Nele Jacobs van het Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek (ILVO) de kantelpunten waar de landbouw en voedingssector voor staan. Tegelijk leggen ze uit welke kansen, nieuwe inzichten en technologische innovaties er voor de deur staan en hoe die ons kunnen helpen om in te spelen op tal van uitdagingen die op de sector afkomen.

Vijf afleveringen lang brengt VILT wetenschappers van ILVO naar de podcast-studio voor een boeiend gesprek over deze kantelpunten en kansen. Een veel besproken onderwerp dat vaak de emoties doet oplaaien, is de zogenaamde eiwitshift. Vandaag halen we 60 procent van onze eiwitten uit dierlijke producten en 40 procent uit plantaardige producten. De overheid wil deze verhouding omkeren. Maar waarom is dat nodig? En hoe werken we aan die eiwitdiversificatie?

Van microben naar eiwitten, vetten en suikervervangers

Geert Van Royen is expert vlees en eiwitbronnen bij ILVO en projectmanager bij de Food Pilot. Hij vertelt ons alles over de verschillende eiwitbronnen die vandaag potentieel hebben om op ons bord te belanden. Het meest in het oog springt eiwitfermentatie: microben, zoals gisten of schimmels, worden in een grote brouwketel samengebracht met voedingsstoffen, een suikerbron en een stikstofbron, en daaruit ontstaan eiwitten, vetten of suikervervangers. “Vandaag kennen we in dat kader al quorn, maar de mogelijkheden van eiwitfermentatie zijn veel breder dan dat”, legt Van Royen uit.

Om meteen ook een aantal bottlenecks te kaderen: “Vandaag is het nog steeds moeilijk om de technologie van een labo-omgeving naar een grote schaal te brengen.” Bovendien is het maar de vraag of de consument erop zit te wachten. “We hebben nog graag een lekkere biefstuk of een ambachtelijke stuk kaas”, kadert Van Royen.

Blijvend inzetten op duurzame veehouderij

Ook Sam De Campeneere, wetenschappelijk directeur bij ILVO Dier, schuift aan bij het gesprek. Hij wijst erop dat de veehouderij al heel wat inspanningen heeft geleverd en nog steeds stappen zet om verder te verduurzamen. Al moeten we ook realistisch zijn, zo waarschuwt hij. “Verwachten dat de veehouderij op alle duurzaamheidsparameters top kan scoren, is een illusie. Een bedrijf dat volop inzet op dierenwelzijn, heeft vaak meer staloppervlakte en soms buitenbeloop, want een negatieve impact heeft op de emissies van het bedrijf.”

Dat de eiwitshift bij veehouders moeilijk ligt, vindt hij begrijpelijk. “Op sectorniveau is het eenvoudig om te zeggen, we maken die shift en we zetten meer in op plantaardige eiwitten. Maar op bedrijfsniveau is dat allesbehalve eenvoudig”, stelt De Campeneere. “Vee houden is vaak een traditie, een gezinsgebeuren. Bovendien moet je over voldoende grond beschikken en je mag de enorme investeringen niet uit het verliezen die landbouwers in hun bedrijven hebben gedaan.”

De volgende podcast behandelt het thema veredeling en zal vanaf 28 november te beluisteren zijn.