Voor het beste rundvlees moet je bij de slager zijn

Betere kwaliteit bij de slager

Om te weten waar de consument het best zijn stuk rundvlees kan kopen, kocht de consumentenorganisatie 39 stukken dunne lende, bijna allemaal van Belgische origine. 10 stalen waren afkomstig van supermarkten (Carrefour, Colruyt, Delhaize, Albert Heijn, Aldi, enz.) en 11 stalen kwamen uit biowinkels (Bioplanet, Sequoia, Färm, enz.). Voor nog 18 andere ging Test Aankoop langs bij zelfstandige slagers, waaronder 8 biologische slagers.

Resultaat? Het vlees van de slager kwam volgens het expertenpanel als beste uit de bus. “Het is zo dat het vlees dat we bij de lokale slager vinden, grotendeels afkomstig is van vrouwelijke runderen, waarvan het vlees over het algemeen sappiger is en beter smaakt”, zegt Simon November van Test Aankoop. “Vrouwtjesrunderen worden immers pas op latere leeftijd geslacht omdat ze eerst kalven moeten voortbrengen met als resultaat dat hun vlees vaak beter en smaakvoller is.”

Rundvlees uit de supermarkt daarentegen is over het algemeen afkomstig van jonge mannetjesrunderen. Het gaat om dieren die magerder zijn en geselecteerd werden op basis van hun uniforme kwaliteit. Het gevolg: minder sappig en minder lekker vlees, weet Test Aankoop.

Biologisch vlees

Vlees van de slager kost gemiddeld 5 euro per kilogram meer dan in de klassieke supermarkt. Het duurste vlees echter vind je in de rekken van de biosupermarkt, op de voet gevolgd door vlees van de bioslager (nauwelijks €1 verschil per kilo). Daarna volgen vlees van de traditionele slager (30% goedkoper dan vlees van de bioslager) en vlees van de klassieke supermarkt (gemiddeld 70% goedkoper dan het vlees dat je bij de biosupermarkt vindt).

Opvallend: Test Aankoop stelde vast dat biovlees niet gezonder of lekkerder bleek te zijn en dikwijls zelfs meer vet bevatte dan de alternatieven zonder biolabel. Biologisch rundvlees bevat trouwens ook wat meer verzadigd vet dan ‘niet-bio’. Maar onbewerkt rundvlees, zoals biefstuk of dunne lende blijft sowieso een mager stukje vlees. De consumentenorganisatie benadrukt wel dat het in de biologische landbouw niet toegelaten is om kunstmest of synthetische pesticiden te gebruiken voor het veevoeder en dat er veel aandacht wordt besteed aan het welzijn van de dieren, wat dan weer andere positieve elementen zijn.

Misleidende claims

Test Aankoop stipt aan dat er geen specifieke Belgische of Europese regelgeving bestaat omtrent de benamingen van rundvlees. Vermits fabrikanten bijgevolg zelf kunnen beslissen wat er op het etiket wordt geplaatst, constateerde de consumentenorganisatie dat er heel wat culinaire termen (zoals ‘chateaubriand’ of ‘tournedos’) of niet-bestaande namen zoals ‘steak van de chef’, ‘steak maître d'hôtel’, in plaats van de officiële benamingen bestaan.

In dat geval kan de consument maar moeilijk achterhalen om welk stuk van de koe het precies gaat en of de gevraagde prijs wel terecht is. Daarom pleit Test Aankoop voor een wettelijk kader dat producenten oplegt het juiste spierstuk van het rund op te geven op het etiket, bv. ‘chateaubriand van ossenhaas’.

De koopgids rundvlees van Test Aankoop kan je hier raadplegen