Hoeveslagerij Gabriels: “Focus op vers vlees, maar bereid stoofvlees doet het ook zeer goed”

Het is donderdagvoormiddag een komen en gaan van auto’s op de parking van Hoeveslagerij Gabriels in Stabroek. Gelegen aan een afgelegen dorpsweg lijkt de vestigingslocatie niet ideaal. Het is geen belemmering, meent zaakvoerder Leen Brouwers. “In dertien jaar hebben veel klanten ons leren kennen en sommige klanten doen een grote verplaatsing om hier te geraken. Tijdens corona hebben we veel nieuwe klanten gemaakt. Nu groeit ons cliënteel vooral met mond-aan-mondreclame.”

Terwijl Brouwers in de keuken haar verhaal doet, helpt een parttime medewerker de klanten verder. Twee andere medewerkers, waaronder een beenhouwer, vullen de vleesschalen, doen bereidingen en versnijden een varken. “We verkopen ook varkensvlees, maar puur als aanvulling zodat we een volledig vleesassortiment hebben. Bovendien is varkensvlees een essentieel onderdeel van half-om-half gehakt, waar ook de mindere stukken van het rundvlees ingaan.”

De nadruk in de hoeveslagerij ligt op het vlees van eigen runderen. Brouwers en haar man Gert Gabriels runnen een vleesveebedrijf met 250 runderen. Het gros van het vrouwelijk vlees wordt in de eigen slagerij afgezet, zo’n drie runderen per maand. De stieren worden na achttien maanden in de groothandel verkocht. “De koeien kalveren twee tot drie keer af en leven langer waardoor het vlees smaakvoller is”, verklaart Brouwers die voor de aanvulling van het assortiment ook lokale groenten verkoopt en aardappelen van eigen bodem.

Diversificatie voor extra inkomsten

Brouwers en Gabriels namen het bedrijf, toen nog een gemengd bedrijf, in 1997 over van zijn ouders. De specialisatie naar vleesvee en akkerbouw volgende in 2011 toen Brouwers bezig was met een avondopleiding beenhouwerij. “Ik vond mijn baan in het onderwijs niet leuk en ik wilde graag in het landbouwbedrijf stappen, maar ik wilde zelf een inkomen creëren”, verklaart de boerin-beenhouwer.

Plannen om te starten met hoevezuivelverwerking werden al snel overboord gegooid, omdat meer bedrijven in de regio daarmee bezig waren. “Hoeveslagerijen bestonden toen nauwelijks in Vlaanderen”, vertelt Brouwers. Dat ondervonden de Antwerpenaren ook toen ze een kredietaanvraag indienden bij de bank voor de bouw van de slagerij. “De bank wist niet goed hoe het met dit verzoek moest omgaan omdat er geen precedenten waren”, aldus Brouwers.

Zij geeft aan dat het überhaupt maar weinig gescheeld had, of ze hadden het bedrijf in Stabroek opgegeven. Voor de bouw van de slagerij en extra stallen startte in 2011, heeft het echtpaar overwogen om naar Wallonië te emigreren. “Door de uitbreiding van de haven en de stad Antwerpen, stonden boerenbedrijven hier vaak onder druk. Dit voelde vrij verstikkend aan”, verklaart Brouwers.

De boerin heeft er alle vertrouwen in dat de vergunning verlengd kan worden. “Als Ineos, dat wij vanuit ons bedrijf over de A12 zien liggen, een vergunning krijgt, dan moeten de boertjes rondom de haven dat toch ook wel voor elkaar krijgen.” Bovendien meent Brouwers juist te voldoen aan het ideaalbeeld dat de overheid heeft van een landbouwbedrijf. “Wij zijn een familiebedrijf, doen aan korte keten en brengen zo de consument dichter bij de boer. Daarnaast kunnen wij al de mest op onze eigen akkers afzetten en spelen we ook met de windmolen in op duurzaamheid en circulariteit.”

“Voorbeeldbedrijf voor de overheid”

Met een impactscore van 0,4 zit het bedrijf wel boven de maximaal toegestane depositiewaarde waardoor een uitbreiding moeilijk lijkt. De boerin geeft aan dat dit ook niet de bedoeling is. “We zouden onze vleesveeactivitieiten vooral willen toespitsen op de hoeveslagerij en de rest tot een minimum willen beperken. Dit omdat de marges in de hoeveslagerij, waar je zelf de toegevoegde waarde creëert, beter zijn."

Met de hoeveslagerij en het kwalitatieve Belgisch witblauwe rundvlees zitten de boeren volgens eigen inzicht gebeiteld. “De trend van minder vlees eten, maar meer aandacht voor kwaliteit en lokale productie past uitstekend binnen ons businessmodel”, vertelt Brouwers. Opvallend is dat de boerin besluit met een goed woord voor de haven van Antwerpen die al decennia een druk legt op de omringende landbouwgronden. “De haven van Antwerpen brengt ook veel welvaart met zich mee waardoor consumenten geld te besteden hebben voor kwalitatief vlees.”