Febev kritisch voor ‘light’-vergunning uitsnijderijen: “Regelgeving niet enige obstakel”

Hoewel Febev zich niet kant tegen de versoepeling an sich, wil Gore vermijden dat ondernemers zich massaal in de sector storten met onrealistische verwachtingen. “We leven niet meer in de jaren vijftig”, zegt hij. “Ik denk dat men een zeer romantisch beeld schept van kleinschalige uitsnijderijen, met het idee dat iedereen zomaar die activiteiten kan opstarten. Men strooit eigenlijk zand in de ogen van producenten. Het is niet zo dat je van vandaag op morgen vleespakketjes kan verkopen.” 

Grootschaligheid heeft een reden 

Gore benadrukt dat de sector niet zomaar heeft gekozen voor grootschaligheid. “De marges zijn heel klein dus je hebt een bepaalde schaal nodig om het rendabel te maken”, zegt hij. “Ervan uitgaan dat elke producent in de korte keten een succesvolle ondernemer wordt, is niet de realiteit. Ik wil niet zeggen dat het onmogelijk is, maar het is hard werken en men gaat snel aan die realiteit voorbij. We willen niet dat iemand gaat overinvesteren zonder de kennis en kunde om te voldoen aan alle regels en eisen die erbij komen kijken.” 

“Bij een uitsnijderij op kleine schaal moeten de  vaste kosten en expertisekosten verhaald worden op een veel kleiner aantal dieren, en wordt je werking per definitie veel duurder”, zegt Gore. “Er zijn al veel kleinschalige initiatieven gelanceerd die ook zijn moeten groeien om nog mee te kunnen. Of die intussen reeds verdwenen izjn.” 

Regels vereenvoudigen? Niet zo makkelijk als gedacht 

Gore gelooft dat de mogelijkheden tot administratieve vereenvoudiging iets te rooskleurig worden voorgesteld. “We moeten ons onderwerpen aan tal van regelgeving waaronder milieu, dierenwelzijn enzovoort. Men gaat ervan uit dat de politiek en het FAVV een reglementaire versoepeling wel even kunnen regelen, maar er zitten heel veel gewestelijke en federale elementen tussen. Het is zo simpel niet.” 

Krachten bundelen en slachtpremies 

Volgens Gore zou het voor de korte keten een interessante piste zijn om kleinschalige veehouders te laten samenwerken en zo grotere volumes aanbieden.  Door onderlinge samenwerkingsverbanden op te starten en dieren te bundelen, zouden er grotere aantallen geslacht kunnen worden in één lot. "Ook dat vraagt een regelgevend initiatief."

Een andere piste die volgens Gore interessant kan zijn, is een slachtpremie voor vlees in de korte keten. “Als men het maatschappelijk relevant vindt om de korte keten op de kaart te zetten, dan zou de overheid de extra kost voor slachthuizen kunnen compenseren met een premie. Slachtlijnen zijn voorzien op grotere aantallen. De vaste kosten voor een groot lot of een klein lot zijn dezelfde. Denk daarbij aan de keurkosten enzovoort. Als voor die extra kosten een compensatie komt, dan vergroot de kans dat slachthuizen met korteketenboeren samenwerken.” 

Volgens Gore zou een slachtpremie voor de korte keten ook mooi in lijn zijn met de ambities van VLAM en het kabinet Brouns om de korte keten te stimuleren. “Als ze die omschakeling menen, is er een incentive nodig. Want anders zijn het allemaal praatjes.” 

“Betrek de sector in dit verhaal” 

“De minister kijkt nu enkel naar het FAVV. Maar wij zijn de sector van de slachthuizen en de uitsnijderijen. Wij beheren onder meer de sectorgids die zegt hoe een slachthuis of uitsnijderij volgens de voedselveiligheidseisen - in samenwerking met het FAVV - moeten ingevuld worden. En er zitten versoepelingen in de gids voor kleinere operatoren, maar deze zijn op heden beperkt omdat er bij de totstandkoming van de gids door het FAVV beperkingen werden voorzien voor zeer kleine ondernemingen.

Gore wijst tot slot op dat Febev dus niet vergeten mag worden in deze discussie. “Een dialoog dient plaats te vinden met de sector waar het ten slotte over gaat.”