Pladijs floreert in windmolenparken op zee
Windmolenparken blijken een interessante habitat te zijn voor sommige vissoorten, waaronder pladijs. De vissen profiteren van het voedselrijk rif in de rotsachtige zones rond de turbines. Dit blijkt uit het doctoraatwerk van onderzoekster Jolien Buyse.
Tegen 2050 nemen windmolenparken naar schatting tien procent in van de volledige Noordzeeruimte. Die ruimte is vaak niet meer toegankelijk voor andere mariene activiteiten, zoals visserij, wat voor spanningen zorgt tussen de twee sectoren. Inzicht krijgen in de impact van windmolenparken op het mariene ecosysteem is hierdoor een belangrijke wetenschappelijke opdracht. In haar doctoraatswerk voor het Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek (ILVO), Universiteit Gent en het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) focuste Buyse specifiek op de impact van windmolenparken op pladijs, een commercieel belangrijke platvis in de zuidelijke Noordzee.
De funderingen van windmolens vormen de perfecte ondergrond voor organismes waar vissen zich mee voeden
Voor het eerst vonden wetenschappers bewijs dat windmolenparken ook op platvissen zoals pladijs een positief effect hebben. In het windmolenpark C-Power, in het Belgisch deel van de Noordzee, stelde Buyse een drie keer grotere toename van pladijs vast dan erbuiten. Duikexpedities bevestigden dat de funderingen van de windturbines en de omliggende erosiebescherming, bestaande uit rotsen, een geschikte ondergrond is voor allerlei zeeorganismen die zich massaal vastzetten op de harde structuren, zogenaamde 'aangroeifauna'. Vissen, krabben en kreeften verschuilen zich graag in holtes van de rotsen, daar voeden ze zich met de aangroeifauna en jagen ze op hun prooien. De pladijs floreert en profiteert dus van de 'kunstmatige riffen' in een windmolenpark.
Pladijs lijkt trouw aan zijn nieuwe, voedselrijke habitat
Opmerkelijk is dat de vissen trouw lijken te zijn aan het park als nieuw habitat. Een aantal vissen kregen een zender waarmee hun bewegingen doorheen het jaar en binnen het park gevolgd kon worden. De vissen verbleven gedurende de zomermaanden bijna onafgebroken in het windmolenpark. “Ze zwemmen de hele zomer in een straal van 100 m rond een bepaalde turbine en verlaten het park pas in de winter om zich voort te planten in dieper water”, legt Buyse uit. “Een derde keert in het voorjaar zelfs terug naar het park. Pladijs vertoont dus een heel grote plaatsgetrouwheid.”
Bron: Eigen berichtgeving
