“Onze zeeën hebben geen vis meer te geef”

In een opiniestuk op euronews schetsen Talholm en Roberts een grimmig beeld van het huidige visbeleid. “De Britse en Europese zeeën worden belegerd”, schrijven ze. “Elke dag worden ze opnieuw aangevallen door ongezuiverd rioolwater dat over stranden stroomt, grote en kleine olielekkages, hittegolven op zee, vernietiging van habitats en vervuiling door plastic, chemicaliën en kunstmest. Bovenop dit alles is er ook nog overbevissing, een vorm van industriële extractie die op grote schaal wordt uitgevoerd en die populaties, soorten en hele voedselketens in gevaar brengt.”

Spoed

Volgens de heren wordt vandaag meer dan een derde van de vispopulaties in het Verenigd Koninkrijk overbevist.  Een kwart van alle populaties kennen een 'kritieke' toestand. “Sommige populaties, zoals de kabeljauw ten westen van Schotland, hebben een crisis bereikt die zo extreem is dat het onafhankelijke adviesorgaan voor de visserij (ICES), heeft geadviseerd om alle visserij op deze soorten met spoed te beëindigen”, schrijven de heren.

Meer naar het zuiden is de toestand niet beter. “De Middellandse Zee is één van de meest overbeviste zeeën ter wereld,” luidt het, “die wordt geteisterd door schadelijke visserijpraktijken zoals bodemtrawls." Dit zijn schepen die vissen met grote sleepnetten op de bodem. Hierdoor zouden volledige vispopulaties in één keer gevangen genomen worden en zou het net ook de bodem en koralen beschadigen. Bodemtrawling zou hierdoor de reproductie van vissen bemoeilijken. "Momenteel wordt meer dan 70 procent van de vissoorten bevist buiten de biologisch duurzame grenzen”, aldus Roberts en Talholm.

Slecht leiderschap

“Deze trieste situatie voor onze zeeën wordt niet veroorzaakt door illegale visserij, maar door regeringen die het hof worden gemaakt door de lobby van de industrie. De regeringen slaan wetenschappelijk advies in de wind en stellen vangstbeperkingen in die te hoog zijn om een gezonde visserij in stand te houden. Kortom, dit wordt veroorzaakt door een gevaarlijke focus op kortetermijnwinsten, verergerd door slecht leiderschap.”

“Uit onderzoek bleek dat tussen 1987 en 2011 maar liefst 68 procent van de jaarlijkse vangstlimieten boven de duurzame limiet lagen voor 11 belangrijke visbestanden in de EU”, klinkt het nog.

Klimaatverandering

De wetenschappers herinneren Euronews er aan dat er al tientallen jaren wordt gewaarschuwd voor de gevaren van overbevissing. "Dit probleem komt nog eens bovenop de druk van klimaatverandering, wat eveneens de temperatuur en gezondheid van de oceaan aantast. De Britse zeeën zijn een "hotspot" van de mariene opwarmingscrisis. Ook dit tast de gezondheid aan van de vissoorten", luidt het.

De marine-onderzoekers vragen de EU om voorbeeld te nemen aan IJsland, waar striktere bevissingsquota mooie gevolgen hebben voor het maritieme leven. “Het VK en de EU moeten zich er dringend toe verbinden om vangstquota vast te stellen met duurzame limieten die strikt in overeenstemming zijn met onafhankelijk wetenschappelijk advies”, klinkt het. “We denken graag dat onze oceaan oneindig is, maar de waarheid is dat de oceaan niet bestand is tegen exploitatie op industriële schaal.”

Visvangst in cijfers

De totale visvangst van de EU is niet min. In 2022 lag de eindstand op 3,4 miljoen ton levend gewicht, opgevist uit de zeven mariene gebieden die door EU-statistieken worden gedekt. De Spaanse vissersvloot ving meer dan een vijfde van alle EU-vangsten (22% of 752 000 ton), gevolgd door Frankrijk (15% of 517 000 ton) en Denemarken (13% of 459 000 ton).

Ongeveer 70 procent van de totale EU-vangst werd gedaan in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan. De belangrijkste soorten die in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan werden gevangen, waren kleine vissen zoals haring (19% van het levend gewicht dat in dit gebied werd gevangen), sprot (14%), blauwe wijting (11%) en makreel (10%). Ongeveer een vijfde van de totale vangst van de EU in dit gebied was afkomstig van de vissersvloot van Denemarken (19%), gevolgd door Frankrijk (ongeveer 17%), Nederland (11%) en Spanje (11%).

Ongeveer een tiende van de totale EU-vangst werd gedaan in de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, waar de belangrijkste soorten sardines (22% van de EU-vangst in het gebied) en ansjovis (18%) waren. De Italiaanse vloot ving 36 procent van de EU-vangst. Griekenland, Kroatië en Spanje namen het overgrote deel van de rest voor hun rekening.

In het centraal-oostelijke deel van de Atlantische Oceaan, waar ongeveer zeven procent van de totale EU-vangst werd gedaan, waren de belangrijkste vangsten makreel en geelvintonijn. Van de EU-landen namen Spanje (37%), Letland (16%), Litouwen (15%) en Nederland (12%) het grootste deel van de vangsten in het gebied voor hun rekening.

Ook de visserij in de Indische Oceaan was goed voor bijna zeven procent van de totale EU-vangst. Hier betreft het voornamelijk tonijn. Ongeveer tweederde van de EU-vangst in dit gebied was afkomstig van Spanje (66%). Het overige derde was nagenoeg volledig op conto van Frankrijk.

Slechts zes procent van de totale EU-vangst werd gedaan in de drie overige zeegebieden in de Atlantische Oceaan. De belangrijkste soorten die in deze gebieden werden gevangen, waren: heek, blauwe haaien, gestreepte tonijn, roodbaars, heilbot en kabeljauw.