"Honing voldoet niet altijd aan wettelijke norm"

Test-Aankoop deed onderzoek naar verschillende specifieke honingsoorten en kwam tot de conclusie dat verschillende soorten niet voldoen aan de wettelijke normen. Het gaat onder meer om normen inzake versheid en suikersamenstelling. In andere gevallen blijkt de honing niet uitsluitend afkomstig te zijn van de nectar van de plant of regio die op het etiket staat vermeld. Test-Aankoop vraagt dan ook om de Belgische wetgeving, die niet strikt genoeg is, aan te passen. De consumentenorganisatie diende klacht in tegen 16 producten.
22 januari 2017  – Laatste update 4 april 2020 15:32

Test-Aankoop deed onderzoek naar verschillende specifieke honingsoorten en kwam tot de conclusie dat verschillende soorten niet voldoen aan de wettelijke normen. Het gaat onder meer om normen inzake versheid en suikersamenstelling. In andere gevallen blijkt de honing niet uitsluitend afkomstig te zijn van de nectar van de plant of regio die op het etiket staat vermeld. Test-Aankoop vraagt dan ook om de Belgische wetgeving, die niet strikt genoeg is, aan te passen. De consumentenorganisatie diende klacht in tegen 16 producten. 

Consumentenorganisatie Test-Aankoop deed labo-onderzoek met 28 honingsoorten en kwam tot de conclusie dat meer dan de helft niet voldoet aan de wettelijke normen inzake versheid en suikersamenstelling. Honing is een op en top natuurlijk product dat vers moet zijn, zonder toevoegingen of behandelingen, zo klinkt het. Dat is wettelijk bepaald in het Koninklijk Besluit van 19 maart 2004. "Wordt honing verhit of te lang bewaard, dan gaat de kwaliteit fel achteruit." Zo halen drie van de door Test-Aankoop geteste stalen de norm niet.

Aan honing mogen ook nooit suikers van andere oorsprong dan nectar of honingdauw worden toegevoegd. Vijf van de geteste exclusieve honingen bevatten kleine hoeveelheden honingvreemde suikers, aldus Test-Aankoop, dat ook onderzocht van welke plant de nectar afkomstig is. “Volgens de Belgische wetgeving mag de verkoopsbenaming aangevuld worden met een aanduiding van een bloem of plant, indien het product er geheel of voor het grootste deel van afkomstig is, en het daaraan zijn voornaamste kenmerken ontleent”, aldus Test-Aankoop.

“Dat deze vage omschrijving de deur openzet voor misbruik, wordt duidelijk bij pollen- en organoleptische analyse”, zo klinkt het. “Maar liefst 11 van de 21 onderzochte éénbloemige honingsoorten bevatten niet de vereisten om het label monoflorale honing te verdienen. Als er een geografische herkomst op het etiket vermeld staat, mag de honing uitsluitend uit nectar van die streek gewonnen zijn. Ook daar legt pollenanalyse veel afwijkingen bloot.”

“Italiaanse oranjebloesemhoning die in werkelijkheid distelhoning blijkt te zijn met pollen uit Centraal-Afrika, Belgische koolzaadhoning waarin pollen van Aziatische planten zitten, prijzige Nieuw-Zeelandse manukahoning die stuifmeelkorrels uit het Amerikaanse continent bevat, enzovoort”, somt Test-Aankoop op. “Bij industriële productie kan als verklaring daarvoor nog worden aangevoerd dat er mogelijk pollen van een vorige partij honing in de cisternen of leidingen zijn achtergebleven. Bij ambachtelijke honing die door de imker eigenhandig wordt ingepot, kunnen de uitheemse pollen echter niet op die manier worden verklaard.”

“Op de 28 onderzochte monoflorale en regionale honingsoorten zijn er 16 die in gebreke blijven op het vlak van versheid, suikerauthenticiteit of juistheid van de botanische en geografische herkomstvermelding”, concludeert de consumentenorganisatie, die een klacht heeft ingediend bij de FOD Economie voor 16 producten. “Dat 12 honingstalen in de huidige test een goed rapport krijgen, bewijst nochtans dat het perfect mogelijk is een product op de markt te brengen dat beantwoordt aan alle geldende vereisten”, aldus Test-Aankoop. “Een striktere normering is meer dan gewenst.” 

Gerelateerde artikels

Er zijn :newsItemCount nieuwe artikels sinds jouw laatste bezoek