Bietenplanters profiteren nauwelijks van hoge prijzen

De suikerprijs is deze week gestegen tot het hoogste niveau sinds begin jaren tachtig. Maar de Vlaamse bietenplanters zullen slechts in beperkte mate kunnen profiteren van de hoge prijzen op de wereldmarkt, merkt De Standaard op. Dat heeft te maken met het bijzondere statuut van de bietenteelt in Europa.

Jarenlang zorgde de Europese Unie ervoor dat bietentelers een gegarandeerde prijs kregen voor hun product. De keerzijde van de medaille was dat de suikerprijs in Europa veel hoger lag dan in de rest van de wereld. Die situatie kon enkel blijven voortduren doordat suiker uit derde landen door hoge tolmuren buiten de Unie gehouden werd. Een uitzondering op die regel was de suiker uit de ACP-landen, waarvoor een preferentieel regime van kracht was.

In 2006 hervormde Europa het suikerregime, waardoor de suikerprijs stapsgewijs afgebouwd werd om aansluiting te kunnen vinden met de prijs op de wereldmarkt. Terwijl in Europa de prijs daalt, is de prijs op de wereldmarkt fors gestegen. Op die manier wordt het verschil sneller dan voorzien weggewerkt. De marktprijs in de EU schommelt nu rond 570 euro, terwijl die op de wereldmarkt meer dan 390 euro bedraagt.

Bij de hervorming van het suikerbeleid hanteerde Europa een referentieprijs: een richtsnoer waar de prijs naartoe moet bewegen. Op 1 oktober zal die referentieprijs dalen van 540 euro naar 404 euro. Maar doordat de wereldmarktprijs nu hoog is, zal de Europese marktprijs voorlopig boven die referentieprijs blijven. Voor het eerst in vier jaar is dat het geval.

In het akkoord dat de suikerfabrieken met de telers afgesloten hebben, is voorzien dat de boeren recht hebben op de helft van het verschil tussen markt- en referentieprijs, met aftrek van een franchise van 20 euro per ton voor marketingkosten. Voor de bietentelers is dat een meevaller. Al is dat natuurlijk relatief: de voorbije jaren hebben ze de bietenprijs bijna zien halveren.