Landbouwers zullen Tony Blair snel vergeten zijn

De MKZ-epidemie, varkenspest en vogelgriep en de chaos rond de toeslagrechten. De Britse boeren hebben tijdens het tienjarige bewind van Tony Blair heel wat miserie over zich heen gekregen. "Maar aan de premier die zoaps aangekondigd heeft dat hij eind volgende maand de deur van Downing Street 10 definitief achter zich dicht trekt, hebben ze nooit veel gehad", schrijft het Agrarisch Dagblad in een commentaarstuk. In de rest van agrarisch Europa gaat Blair de geschiedenis in als rabiaat tegenstander van het EU-landbouwbeleid.

Premier Blair is en was over­duidelijk geen man van het plat­teland. Hij vertegenwoordigt een industrieel district in Noord-En­geland en liet zich nauwelijks opmerken in de 'countryside'. Tijdens de MKZ-crisis moest de toenmalige minister van landbouw Nick Brown de kastanjes uit het vuur halen. Pas toen dat drastisch verkeerd ging en het halve land in rep en roer stond, nam Blair zelf de teugels in handen om vervolgens korte tijd later het ministerie van Land­bouw maar helemaal op te hef­fen.

Toen de plattelandsbewoners enkele jaren later naar Londen trokken in een massademonstratie om de drijfjacht met honden - hét tijd­verdrijf voor de Britse plattelandsbewoners - te redden, schoof de premier de bezwaren hooghartig terzijde. Dat het inmiddels geldende jacht­verbod op allerlei slinkse manie­ren wordt omzeild en de paarden en honden overal weer door de heuvels draven, is Blair aan de andere kant evenmin een zorg, zo merkt opiniemaker Ruud Peijs op.

De crisis rond de veel te laat uitbetaalde toeslagrech­ten, die Londen een Europese boete van meer dan 500 miljoen euro kostte, werd helemaal aan minister Margaret Beckett overgelaten. Als dank voor de chaos werd die later gepromoveerd van Milieu en Platteland naar Bui­tenlandse Zaken. Van opvolger Gordon Brown valt al evenmin veel te verwach­ten, aldus het Agrarisch Dagblad. Hij komt uit de industriële buitenwijken van de Schotse hoofdstad Edinburgh en heeft als minister van Financiën tien jaar lang de vinger op de agrarische knip gehouden.

Collega’s in Ier­land of Frankrijk mogen dan herhaaldelijk met de geldbuidel zwaaien om de boeren te helpen, bij Brown kunnen de landbouwers klagen wat ze willen, er komt geen cent. Wat dat betreft is het enige sprankje hoop dat de nieuwe lei­der het bij de volgende verkiezin­gen niet haalt en wordt vervan­gen door een premier van de con­servatieve partij. Die staan er in ieder geval om bekend nog iets meer sympathie te hebben voor het platteland, besluit Peijs.(KS)