Vlamingen halen neus op voor jobs in voedingsnijverheid

Aan de vensters van Impact-interim in Geel hangen vacatures voor slachters. Eentje in het Nederlands en daarnaast twee in het Pools. Ondanks de crisis zijn buitenlandse arbeiders erg welkom in de industrieterreinen van Geel en Olen, waar veel voedingsbedrijven gevestigd zijn. Bij de vakbond raamt men het aantal Vlamingen in deze firma's op amper tien procent.

Kantoormanager Alessia Lecca van Impact-interim is vol lof over de Poolse werknemers. "Iedereen komt natuurlijk in aanmerking voor de jobs, maar we stellen vast dat Vlamingen niet in slachterijen willen werken. Als ze het al doen, geven ze het vaak na één dag weer op. Polen zijn daarentegen heel goede stielmannen, die niet bang zijn om een uur langer te werken".

"Denk nu niet dat Polen of andere buitenlanders goedkoper werken", voegt Lecca er snel aan toe. Ze krijgen hetzelfde loon als de Vlamingen en bovendien krijgen ze transport en onderdak aangeboden. De communicatie is wel een teer punt. Impact-interim lost dat op door Polen aan te werven die het Engels min of meer machtig zijn.

"Op die manier doen wij dat ook", zegt Harry Verbinnen van het kippenverwerkend bedrijf Lintor in Olen. Dit pluimveeslachthuis draait vooral op Aziaten, Polen en Turken. De productiechefs geven hun orders in het Engels en enkele Polen vertalen de instructies vervolgens voor hun landgenoten. Maar die regel geldt niet voor alle functies. Bijvoorbeeld monteurs moeten wel Nederlands spreken. 

"De aanwezigheid van de buitenlanders is een goede zaak", zegt ACV-secretaris Antoine van den Broeck in de Gazet van Antwerpen. "Zonder de instroom van vreemde arbeiders zouden die bedrijven noodgedwongen naar het buitenland moeten uitwijken". Voor de vakbond is het wel niet altijd makkelijk om met al die verschillende nationaliteiten front te vormen. "Tegenwoordig gebeurt het dat militantenvergaderingen plaatsvinden in vier talen", zegt van den Broeck.