Vlaamse bossen verzuren en vermesten verder

Ondanks een halvering van de neerslag van zwavelverbindingen en ammoniak de afgelopen 15 jaar, verzuren en vermesten bossen verder. Dat en 280 andere resultaten uit 40 jaar onderzoek in het Aalmoeseneiebos in Gontrode (Melle), bundelde het Laboratorium voor Bosbouw van de Universiteit Gent in een overzichtsboek.

Het Aelmoeseneiebos is sinds de jaren '70 één van de meest intensief onderzochte bosecosystemen ter wereld. In het bos staat een 35 meter hoge meteorologische meettoren en er is een proefvlak van een Europees meetnetwerk, in Vlaanderen beheerd door het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO). 280 deelonderzoeken van de afgelopen 40 jaar werden gebundeld in een overzichtsboek rond vier thema's. In concrete vraag-antwoordstijl worden actuele milieuthema's behandeld en er is een wandeling uitgestippeld om alle onderwerpen ter plaatste te bestuderen.

Zwavelverbindingen, die zorgen voor een verzuring, zijn sinds begin jaren '90 gehalveerd van 30 tot 15 kilo per hectare. "Ondanks het feit dat voertuigen met almaar betere filters uitgerust worden, wordt het positief effect teniet gedaan door het toenemende verkeer", verklaart professor Kris Verheyen. Voor de stikstofverbindingen (ammoniak en nitraat) ligt de jaarnorm op maximaal 10 kilo per hectare. Ook de hoeveelheid ammoniak is de afgelopen 15 jaar gehalveerd. Nitraat blijft op 10 kilo per hectare.

"De stikstofwaarden zijn te hoog voor het langetermijn functioneren van het bos. Zuurdere en stikstofrijkere bodems hebben een positieve invloed op bramen, brandnetel, kleefkruid of zevenblad maar zijn negatief voor planten als de slanke sleutelbloem of de eenbes", aldus Verheyen. Dat het strooisel minder goed verteert, wijst ook op een zuurder wordende bodem.

Meer info: Aelmoeseneiebos