Tieners dromen van carrière als kippenboer
nieuwsIn het eerste kippenhok achter het huis van Witse Kuypers zit een grote glanzend zwarte haan op stok naast vier kleine Hollandse kuifhoenders. In de tuin scharrelen legkippen. De lucht is vol gekakel en gekraai. Dit is de kippenkwekerij van Witse Kuypers (16 jaar), Hannes Scheldeman (17 jaar) en Robbe Peeters (16 jaar), waarschijnlijk de jongste kippenkwekers van het land. Ze zijn niet van boerenafkomst of hebben geen link met de veehouderij. Hun liefde voor kippen bracht hen er toe een kwekerij te openen. "Kippen zijn mijn lievelingsdieren", zegt Witse Kuypers. "Ze zijn erg slim en je kunt sommige rassen heel tam maken".
Vanaf zijn kinderjaren was Witse al gefascineerd door alles wat kakelt en eieren legt. Als kerstcadeau kreeg hij op zijn twaalfde van zijn vader een kippenencyclopedie en zette hij zijn eerste stappen als kippenkweker. Twee jaar later bouwde hij met twee schoolvrienden een eigen bedrijfje uit. "We hebben een hokcapaciteit voor tachtig kippen", zegt Robbe Peeters, die verantwoordelijk is voor de verzorging van legkippen en Mechelse koekoeks.
Bij 'kippenboer' Hannes Scheldeman thuis staan in de kelder twee broedmachines klaar om eieren uit te broeden. Die zijn in de wintermaanden leeg, maar vanaf februari wordt er gebroed. Dat vraagt veel tijd en organisatie. "Het is belangrijk dat de temperatuur in de broedkas constant 37,5 graden blijft. De temperatuur moet regelmatig gecontroleerd worden en twee keer per dag op een vast tijdstip moet ik alle eieren omdraaien zodat de dooier niet aan de schaal kan plakken", legt Hannes uit.
Begin dit jaar moest het pluimveebedrijfje bijna opgedoekt worden. Een wezel was 's nachts langsgekomen en had veertig kuikens doodgebeten. Een serieuze streep door de rekening van de jonge kippenboeren. "Dit jaar was onze winst beperkt", zegt Witse Kuypers. "Normaal verdienen we een aardig zakcentje met de handel van kippen en eieren, maar er wordt ook veel opnieuw geïnvesteerd. Want kippenvoer is niet bepaald goedkoop".
De jongens verkopen in de buurt gewone legkippen voor 10 euro per stuk, maar hun specialiteit zijn sierkippen. Voor een raszuiver exemplaar hebben liefhebbers ongeveer 20 euro per stuk over. Via zoekertjeswebsites als Kapaza vinden de jongens hun kopers. "Kerstmis is voor ons een drukke periode", zegt Robbe Peeters, die toeziet op de boekhouding. "Dan is er een stijgende vraag naar kalkoenen. Die leveren we op bestelling".
Over het algemeen verkopen de jongens hun dieren levend, maar soms moeten er ook kippen geslacht worden. "In het begin kon ik ze niet doden", zegt Hannes Scheldeman. "Ook als er een dier ziek werd, moest ik altijd naar Witse bellen. Maar met de tijd heb ik het geleerd". Witse doet een beroep op Hannes als er Hollandse kuifhoenders of shabo kippen geslacht moeten worden. "Dat zijn mijn lievelingskippen en ik krijg het niet over mijn hart om ze te doden. Shabo is een Japans ras. De kippen zijn zo rustig en lief dat je ze zelfs op een klein appartement kunt houden".
Volgend jaar wil Hannes voor landbouwingenieur gaan studeren en het liefst zou hij later in Afrika werken. "Ik heb zes jaar in Afrika gewoond", zegt Hannes. "Daar hadden we ook heel veel dieren, maar die heb ik allemaal moeten achterlaten toen we naar België kwamen". Witse zou het liefst landbouwer worden, maar zijn ouders zijn het daarmee niet helemaal eens. "Als ik vertel dat ik kippenboer wil worden, kijken de meeste mensen raar op", zegt hij. "Klasgenoten vonden het in het begin ook nogal een vreemde hobby. Maar toen we vorig jaar een klasfuif hebben gesponsord met ons pluimveebedrijf, zijn ze bijgedraaid. Er komen nu zelfs vaak klasgenoten helpen als er hokken moeten worden gebouwd".(KS)
Bron: De Standaard
