The Economist waarschuwt voor dreigende hongersnood
nieuwsHet tijdschrift The Economist waarschuwt met een buitengewoon onheilspellende cover voor “de komende hongersnood”. De globale handel moet overeind blijven om een ramp af te wenden.
“Door Oekraïne binnen te vallen, zal Vladimir Poetin levens vernielen ver van de slagvelden en op een schaal waar zelfs hij spijt van zal krijgen”, schrijft het gereputeerde tijdschrift dat al meer dan anderhalve eeuw de vaandeldrager van de liberale wereldorde is. Ons globale voedselsysteem is verzwakt door COVID-19 dat de logistieke lijnen verstoorde, door de klimaatverandering die steeds ingrijpender wordt en door een energieschok die zijn gelijke niet kent in de recente geschiedenis.
“De Oekraïnse landbouwers exporteren de calorieën die nodig zijn om 400 miljoen mensen te voeden”, klinkt het, “En de oorlog verstoort deze handelsstromen nu omdat Rusland de haven van Odessa blokkeert en de Oekraïners zelf mijnen hebben gelegd om een invasie over zee te verhinderen.” Zelfs voor de oorlog had het World Food Programma (WFP) van de Verenigde Naties gesteld dat 2022 een verschrikkelijk jaar zou kunnen worden. China, de grootste graanproducent ter wereld, voorspelt de slechtste oogst in zijn geschiedenis door overvloedige regenval. In India, de tweede producent, mislukken de oogsten na een aantal recordjaren dan weer door de uitzonderlijke hitte. Ook in andere graanschuren, van de Amerikaanse Midwest tot de Beauce in Frankrijk bedreigt extreem weer de opbrengsten. In de Hoorn van Afrika is de droogte het ergst in 40 jaar. “Welkom in het tijdperk van de klimaatverandering”, waarschuwt de krant.
Beterschap is niet meteen in zicht. Oekraïne heeft al veel van de oogst van vorige zomer verscheept, en Rusland blijft ondanks alle sancties de belangrijkste graanverkoper ter wereld. De graansilo’s in de Zwarte Zee-havens zitten vol en boeren dreigen nergens heen te kunnen met hun oogst voor dit jaar. En ondanks dat de graanprijzen op recordhoogtes noteren, lukt het boeren in de rest van de wereld misschien niet om de tekorten op te vangen. Door de prijzen van kunstmest en brandstoffen zijn de winstmarges erg volatiel. Als er wordt bespaard op kunstmest, dan vallen de opbrengsten wereldwijd terug op het slechts mogelijke moment.
Het meest van al vreest The Economist politieke paniek: “Sinds de oorlog begon hebben 23 landen van Kazachstan tot Koeweit exportrestricties opgelegd voor voedsel, samen goed voor 10 procent van de globale handel. Meer dan een vijfde van alle handel in kunstmest is op dit moment onderworpen aan beperkingen. Als de globale handel stilvalt, is hongersnood het gevolg.”
Alleen als staten samen handelen en de globale handel gaande houden, kan de ramp nog worden afgewend. Europa moet Oekraïne helpen om zoveel mogelijk graan via de Baltische havens en Roemenië weg te krijgen. En de armste landen moeten financiële steun krijgen zodat ze niet kopje onder gaan door onbetaalbare rekeningen. De noodvoorraden van graan moeten naar de allerarmsten gaan. The Economist stelt ook het gebruik van granen voor biobrandstoffen ter discussie en graan dat naar dierlijke productie gaat.
“Onmiddellijke hulp zou kunnen komen van het breken van de blokkade van de Zwarte Zee”, zegt The Economist. 25 miljoen ton graan, de volledige jaarconsumptie van al de armste landen, zit er vast. Drie landen hebben een cruciale rol te spelen: Rusland moet de Oekraïnere schepen laten passeren, Oekraïne moet zijn mijnen weghalen en Turkije moet escorteschepen door de Bosporus laten. “Dit zal niet gemakkelijk zijn. Rusland worstelt op het slagveld en probeert nu de Oekraïnse economie te wurgen, Oekraïne wil zijn mijnen niet weg. Hen overtuigen wordt een taak voor de internationale gemeenschap, en ook voor landen als China en India die tot nu zich nauwelijks in het conflict hebben gemengd. Een fragiele wereld voeden is een zaak van iedereen”, besluit het blad.
Bron: The Economist
