"Microfinanciering raakt niet tot op het platteland"

Wat 15 jaar geleden begon met een kapitaal van 125.000 euro, is uitgegroeid tot een Belgische investeerder met naam in de wereld van microfinancieringen. Incofin beheerde eind 2006 een vermogen van 27,8 miljoen euro. Ondertussen is dat bedrag al weer aangedikt tot een kleine 35 miljoen euro. Incofin investeert zelf in het Zuiden, maar beheert daarnaast ook twee andere fondsen: een voor rekening van het Volksvermogen, de aandeelhouder van VDK Spaarbank, en een waarin bank-verzekeraar KBC fors heeft geïnvesteerd.

Incofin participeert in kleine zelfbedruipende banken in ontwikkelingslanden of kent ze leningen toe. Die kleine banken verlenen op hun beurt microkredieten. Aan vrouwen die een handeltje willen opstarten of aan boeren die granen willen aankopen, maar daar de middelen niet voor hebben, bijvoorbeeld.

"Microfinanciering kende vorig jaar een ongelooflijk succes en we hebben dat te danken aan Mohammed Yunus van Grameen Bank in Bangladesh. Hij kreeg de Nobelprijs voor de Vrede waardoor microkredieten in de belangstelling stonden. Het opvallende is dat wij in België daarvan hebben meegeprofiteerd. Ook Belgische ondernemers kiezen er steeds meer voor te investeren in de derde wereld", vertelt Loïc De Cannière, de gedelegeerd bestuurder van Incofin. De man verliet zijn topfunctie bij baggeraar DEME om zich in te zetten voor de ontwikkelingslanden en Incofin op te richten.

Wereldwijd waren in 2005 zo'n 113 miljoen mensen klant van een microkredietinstelling. Het aantal mensen dat behoefte heeft aan een microkrediet zou tussen 400 à 500 miljoen liggen. "Het probleem is dat microfinanciering nog altijd een stedelijk gebeuren is, terwijl het vooral de mensen op het platteland zijn die in armoede leven. De financiële instellingen zijn gevestigd in de steden en beperken zich dan ook tot de mensen uit hun omgeving. Een commerciële medewerker naar het platteland sturen, kost te veel. Als was het maar omdat ze dan een bromfiets moeten kopen", zegt De Cannière.

In 2006 ging naar schatting zo'n 3 miljard euro naar microfinanciering. Iets meer dan de helft daarvan kwam van publieke spelers zoals de Wereldbank. De overige helft kwam er op initiatief van privé-fondsen.