Maïs en gras zijn een beter ruwvoeder dan zonnebloemen

Op initiatief van een vleesveehouder werd dit seizoen in Reninge de ruwvoederteelt van zonnebloemen uitgeprobeerd. Het experiment maakte Vlaams volksvertegenwoordiger Francesco Vanderjeugd (Open Vld) nieuwsgierig zodat hij van minister van Landbouw Joke Schauvliege wou weten of ILVO deze teelt al onderzocht heeft. Uit het antwoord van de minister blijkt dat het sop de kool niet waard is. Een kuil van alleen zonnebloemen heeft een lagere eiwitgehalte dan een graskuil en een lagere energiewaarde dan een maïskuil. Aangezien ook de opbrengst veel lager is dan die van maïs doet ILVO er geen onderzoek naar.

Toen bekend werd dat een landbouwer op eigen houtje 2,6 hectare zonnebloemen had gezaaid om ze in het najaar in te kuilen als ruwvoeder voor het vleesvee, legden we ons oor te luister bij ILVO. Het onderzoeksinstituut te Merelbeke en Melle formuleerde meteen enkele bedenkingen bij de geschiktheid van zonnebloemen als ruwvoeder. Daarover wou Vlaams parlementslid Francesco Vanderjeugd graag nog iets meer vernemen van de minister.

Met cijfermateriaal over de opbrengst en voederwaarde van zonnebloemen illustreert Vlaams landbouwminister Joke Schauvliege het lage potentieel als ruwvoederteelt. Ten eerste is het eiwitgehalte van zonnebloemen relatief beperkt. Terwijl de gemiddelde graskuil 65 gram darmverteerbaar eiwit per kilo droge stof bevat en sojaschroot zelfs 250 gram, blijft dat bij zonnebloemen steken op gemiddeld 37 gram.

Ten tweede is de energiewaarde (802 voedereenheid melk) lager dan die van een maïskuil (940 VEM). Daarenboven is de opbrengst van zonnebloemen veel lager dan die van maïs, een gemiddelde van 10 tegenover 15 ton droge stof per hectare. “Er zijn dus geen doorslaggevende argumenten om zonnebloemen als ruwvoeder te telen”, besluit de minister.