Landelijk Vlaanderen: “Marketingcampagne werkt knelpunten voor bebossing niet weg”

Vlaanderen heeft de ambitie om tegen eind 2024 4.000 hectare extra bos aan te leggen. "Als we die ambities willen waarmaken, hebben we nog veel grond nodig. We hebben al zo'n 1.400 ha bebosbare gronden die we de komende jaren kunnen bebossen, maar zoeken naar meer. Alle grondeigenaars die van ons leefmilieu houden, reiken we daarom de hand", zegt minister van Leefmilieu Zuhal Demir (N-VA).

Om de bosuitbreiding te realiseren, werkt de overheid samen met natuurorganisaties zoals Natuurpunt, de Bosgroepen, Bos+, de Regionale Landschappen en Landelijk Vlaanderen. Maar die laatste partner, de belangenvereniging van de private landeigenaars, vreest nu dat de nieuwe campagne een maat voor niets wordt. Algemeen directeur van Landelijk Vlaanderen Jurgen Tack: “Wij hebben onze vanaf dag één geëngageerd om onze leden warm te maken voor de bosuitbreidingsdoelstellingen van de Vlaamse regering en we stellen ook vast dat het bij hen zeker niet ontbreekt aan goede wil om in die doelstellingen mee te gaan. Maar we hebben wel meteen op een aantal knelpunten gewezen en daaraan is vandaag nog niets verholpen.”

Een van de knelpunten is de pachtwetgeving die het vandaag onmogelijk maakt voor eigenaars om pachtovereenkomsten op te zeggen om te kunnen bebossen. “In herbestemd agrarisch gebied is dat uiteraard niet de bedoeling”, zegt Jurgen Tack, “maar het lukt het zelfs niet in groene bestemmingen.” Een hervorming van de pachtwet was al beloofd tijdens de vorige legislatuur onder Joke Schauvlieghe (CD&V), in het begin van deze legislatuur kreeg het parlement een kans om met een nieuw decreet te landen, maar ondertussen is het initiatief weer verschoven naar de regering. Het lijkt weinig waarschijnlijk dat er schot in de zaak komt voor er een oplossing is voor het stikstofdossier. In Wallonië is ondertussen al twee jaar een nieuwe pachtwet in voege.

In de ban van Oosterweel en de Brusselse Ring

Het andere grote knelpunt is de boscompensatieregeling, die financieel veel interessanter is dan de bebossingssubsidies. Jurgen Tack: “Vandaag zijn er in Vlaanderen twee projecten die heel veel boscompensatie moeten realiseren. Het gaat dan over de verbreding van de Brusselse Ring en de Oosterweelverbinding. Deze twee zijn samen goed voor de overgrote meerderheid van de boscompensatie in Vlaanderen en ze drijven de prijzen tegen elkaar op. We spreken hier gemakkelijk over 60 à 70.000 euro per hectare, terwijl het bij een bebossing om een subsidie van 25.000 euro gaat.”

Vandaag staat de bosteller op 408 hectare “nieuw” bos en 283 hectare compensatiebos sinds 1 oktober 2019. Landelijk Vlaanderen meent dat er vandaag nog minstens voor 1000 hectare moet gecompenseerd worden en dat de appetijt voor bebossing op private gronden dus laag zal blijven. “Met alleen een marketingcampagne werken we deze knelpunten niet weg”, besluit Tack.