Jens Lampaert: “Landbouwers zijn belangrijker dan wielrenners”
Als boer staat Jens Lampaert (35) in de schaduw van zijn broer en wielrenner Yves Lampaert, toch op het gebied van aandacht. “Maar een landbouwer is belangrijker dan een wielrenner”, nuanceert Jens. Enkele dagen voor Parijs-Roubaix bezoeken we de akkerbouwer en vollegrondsgroenteteler op zijn bedrijf in Ingelmunster. De laatste resten prei staan tussen diepe, doordrenkte bandensporen in het veld. Ondanks de vele regenval is de economische schade beperkt.
Vorig jaar figureerde landbouwer Jens Lampaert samen met zijn broer en wielrenner Yves in een sensibiliseringscampagne voor verkeersveiligheid van Boerenbond. De landbouworganisatie wilde wederzijds begrip kweken bij landbouwers met grote landbouwmachines en fietsers die elkaar tijdens de teelt regelmatig tegenkomen op het platteland. “Fietsers willen vaak niet even de moeite nemen om af te stappen voor een landbouwvoertuig”, stelt Jens aan de keukentafel van zijn bedrijf in Ingelmunster.
De 35-jarige West-Vlaming is inmiddels gewend aan de bekendheid van zijn boer. “Overal waar je bent, op de veiling of bij collega-boeren wordt er gevraagd naar Yves. Dat is ook wel begrijpelijk. Boeren willen het wel eens over iets anders hebben dan over de landbouw.” Hetzelfde geldt voor Yves als hij thuiskomt, zegt hij. “Dan hebben we het vaak over het bedrijf. Voor hem is dat een leuke afleiding van het wielrennen.”
Ambassadeur voor de landbouw
Alhoewel hij niets af wil doen aan de populariteit van het wielrennen, zou er volgens hem wel wat meer waardering mogen zijn voor de stiel van landbouwer. “Landbouwers zijn belangrijker dan wielrenners. Zij zorgen voor voedsel op het bord. Wielrenners doen dat niet.” De West-Vlaming stelt dat boeren zichzelf niet altijd even goed kunnen verkopen in het publieke debat. “Op dat gebied is Yves een ambassadeur voor de landbouw. Iedereen weet dat hij een boerenzoon is en hij komt openlijk op voor de stiel.
De 35-jarige Jens nam in 2016 het bedrijf over van zijn ouders. Hij groeide aanvankelijk op tussen de melkkoeien. In 2006 stootte de familie Lampaert de melkveehouderij af en schakelde over naar akkerbouw en de teelt van vollegrondsgroenten. “De melkprijs was destijds dramatisch waardoor we enkele moeilijke jaren hebben beleefd”, vertelt vader Jean Lampaert die inmiddels met pensioen is, maar dagelijks bijspringt op het bedrijf.
Het bedrijf van Jens Lampaert telt zo’n 70 hectare. Hij heeft aardappelen, suikerbieten, vlas en tal van groenten in zijn teeltrotatie. Voor dit seizoen is hij nog aan het puzzelen aan het teeltplan. Op het moment van het interview werken Jens en zijn vader samen met vier seizoenarbeiders in de loods om de prei schoon te maken. Deze wordt morgen door Lampaert senior bij de veiling in Roeselare afgeleverd. De bloemkolen en courgettes vinden hun weg naar de verwerkende industrie.
Extreem nat najaar
“Het was een moeizaam seizoen”, vertelt Lampaert wijzend op de sterk fluctuerende prijzen en het zeer natte najaar. Door de overvloed aan regen heeft hij een deel suikerbieten en aardappelen in het najaar niet kunnen oogsten. De suikerbieten konden eerder dit jaar wel gerooid worden, maar werden meteen afgevoerd naar de biovergisting. De aardappelen staan nog in het veld, maar hebben geen commerciële waarde meer.
Wanneer het laatste restje prei geoogst is, begint Lampaert aan de voorjaarswerken. “Door de vele regen kan de grond nog niet bewerkt worden”, vertelt de boer. Hij vertelt dat hij de komende jaren wil gebruiken om zijn bedrijfsvoering verder te optimaliseren. Want waar Jens nog een hele carrière voor zich heeft als landbouwer, heeft broer Yves wellicht al een groot deel van zijn carrière als professioneel wielrenner achter de rug. “Hij zal waarschijnlijk wel actief blijven in de sport”, antwoordt Jens op de vraag of Yves mogelijk in de landbouw terugkeert. Jean is overtuigd van het boerenhart van Yves. “Als hij geen coureur was geworden, was hij nu landbouwer. Dat geldt ook voor onze dochter Saghine. Was zij met een boerenzoon getrouwd, dan was zij nu boerin geweest.”
Enkele dagen voor Parijs-Roubaix houdt de familie Lampaert haar adem in. “Yves heeft zijn zinnen gezet op Parijs-Roubaix. Deze vlakke, zware koers met veel kasseien ligt hem erg goed”, aldus Jean die samen met zijn vrouw naar Frankrijk afzakt om zoonlief toe te juichen. Jens zal plaats nemen op de zetel. “Alleen op de tv kan je de koers goed volgen”, besluit hij.
