Von der Leyen denkt aan handelssysteem met 'natuurcredits' voor landbouwers

Von der Leyen liet op een milieuconferentie in München weten meer te willen inzetten op de economische waarde en gevolgen dat de bescherming en het herstel van de natuur met zich kan mee brengen. “We moeten natuur mee in de boekhouding krijgen”, aldus von der Leyen. “Ik merk dat er daarvoor reeds een groeiend besef is en dat natuur een rol begint te spelen in de toekomstplannen van veel bedrijven.”

De voorzitster benadrukte dat er naast de klimaatwetten en milieuregels ook beloningen nodig zijn waarbij natuurbescherming ook economisch interessant kan zijn. “Terwijl we de plannen aan het uitvoeren zijn om klimaatneutraliteit tegen 2050 te bereiken, moeten we ook diegenen stimuleren die bereid zijn om een stap verder te gaan. Zeker landbouwers”, aldus von der Leyen. “Iedereen is het erover eens dat landbouwers de eerste slachtoffers van klimaatverandering en biodiversiteitsverlies zijn. Maar tegelijkertijd wakkeren landbouwpraktijken deze crises ook aan. Daarom zijn duurzame praktijken uiterst belangrijk. We weten dat dit mogelijk is met een efficiënt systeem van beloningen en stimulansen. Want alleen als boeren van hun land kunnen leven, zullen ze investeren in duurzamere praktijken.”

Volgens von der Leyen zijn er dus nieuwe financiële instrumenten nodig om landbouwers te compenseren voor de extra kosten die duurzame praktijken met zich meebrengen. Op de conferentie lanceerde ze dan ook meteen het idee van ‘natuurcredits’, geïnspireerd op de handel in koolstofemissierechten. Hierbij worden CO2-rechten geveild en verhandeld onder bedrijven. Want wie meer CO2 uitstoot dan begroot, moet rechten bijkopen.

Met de natuurcredits zou volgens von der Leyen “een markt gecreëerd worden die de planeet kan herstellen”. “Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn”, zegt von der Leyen zelf op de conferentie. “Maar we weten dat het met de juiste normen mogelijk is, omdat we het al eerder hebben gedaan. Hier in Europa hebben we al een ongelooflijk effectieve markt voor koolstofrechten. Die werkt al bijna 20 jaar. Het principe is heel eenvoudig: wie wil vervuilen, betaalt. En als je niet wilt betalen, moet je innoveren.” Volgens von der Leyen heeft het systeem al duidelijk gewerkt. “Want in die tijd is de uitstoot van broeikasgassen met bijna 50 procent gedaald, terwijl de economie groeide. Tegelijkertijd bracht het systeem ook 180 miljard euro op, die opnieuw wordt geïnvesteerd in klimaatprojecten en innovatie”, zei von der Leyen. “Hetzelfde zou moeten gelden voor natuurcredits.”

Ook over het verhandelen van emissierechten voor de landbouw is het rapport van de Strategisch Dialoog duidelijk: “We hebben de werkzaamheden van de Commissie gevolgd om het potentieel van verschillende modellen van emissiehandelssystemen voor de landbouw te onderzoeken. Hoewel we van mening zijn dat er een sterk beleid moet komen, vinden we dat het voorbarig is om hierover definitieve conclusies te trekken. We roepen de Commissie op om verder samen te werken met belanghebbenden en deskundigen om de haalbaarheid en relevantie van een dergelijk systeem te beoordelen.” De Strategische Dialoog wees ook in het rapport op enkele “fundamentele bezwaren tegen een dergelijk systeem”.

Of de tijd rijp is om de landbouwers dan al warm te maken voor natuurcredits is maar nog de vraag. Volgens von der Leyen werkt de Commissie nu alvast hard aan een “wereldwijde standaard voor natuurcredits”.