Chocoladeproducent Michele Ferrero rijkste Belg
nieuwsHet chocoladerijk van de Ferrero's ontstond in 1946 aan de Via Rattazzi in het Piëmontese stadje Alba. Banketbakker Pietro Ferrero - Micheles vader - zoekt een manier om chocoladegebak te maken zonder zich blauw te hoeven betalen aan chocolade, die in de jaren na de oorlog schaars en peperduur is. Hij doet het dan maar met Gianduja, de lokale hazelnoot-cacaopasta die maar een vijfde tot een kwart kost van pure chocolade. Italië smelt voor zijn 'uitvinding' en de bakkerij groeit in de naoorlogse jaren uit tot een industrieel bedrijf.
Ferrero verovert vervolgens Duitsland met een nieuw product dat een van de iconen van het chocoladebedrijf werd: de kersenbonbon Mon Chéri. Nieuwe markten en producten, dat blijft ook in de jaren 60 en 70 het groeirecept van Michele Ferrero. Zijn geniaalste idee was ongetwijfeld de Kinder Surprise, het chocolade-eitje dat binnenin een plastic verrassinkje verbergt. Jaarlijks gaan er ongeveer 400 miljoen stuks van over de toonbank.
Al in de vroege jaren 60 vestigde het bedrijf Ferrero zich ook in ons land. Sinds 1988 is in Aarlen - in de Rue Pietro-Ferrero - een van de belangrijkste Europese fabrieken van de groep gevestigd. Ruim 800 werknemers maken er elk jaar duizenden tonnen chocolade met merknamen als Raffaello, Schoko Bons en Kinder Surprise. Ferrero Ardennes haalde in het boekjaar 2006 een nettowinst van 10,3 miljoen euro op een omzet van 231 miljoen euro.
Intussen is de derde generatie al tien jaar aan de macht bij Ferrero, al valt de invloed van de tachtigjarige Michele volgens kenners van het bedrijf niet te onderschatten. Terwijl Michele Ferrero nog steeds de raad van bestuur voorzit, zijn het zijn zoons Pietro en Giovanni - bijgenaamd de Nutella Brothers - die samen de Luxemburgse topholding Ferrero International controleren.
Pietro is meer technisch aangelegd en houdt zich bezig met de financiën en, via het dochterbedrijf Soremartec, met productontwikkeling. Giovanni verzorgt de commerciële kant en de marketing van het imperium. Eén ding hebben ze in elk geval met hun vader gemeen: hun mediaschuwheid. Van de Ferrero's zijn nauwelijks of geen publieke foto's beschikbaar, en interviews geven ze ook al niet.
Ook over de financiën van het concern is nauwelijks iets geweten. Uit een rapport van de Italiaanse bank Mediobanca blijkt dat het concern in 2002 een nettowinst haalde van 306,5 miljoen euro op een omzet van 4,55 miljard euro. Forbes schat het privévermogen van de familie op 10 miljard euro, maar dat is wellicht een erg ruwe raming. Het levert een 62ste plaats op in de miljardairslijst van dit jaar. Ferrero is ongetwijfeld een natte droom voor heel wat zakenbankiers en private-equityhuizen. Maar peetvader Michele heeft een beursgang of de intrede van extern kapitaal altijd afgehouden. Blijft de vraag of zijn zoons dat beleid zullen eerbiedigen wanneer hij er zelf niet meer is.(MP)
Bron: De Standaard