Bescherming landbouwgebieden tegen overstroming overbodig?

"Veel projecten van waterbeheersing zouden veel goedkoper uitvallen zijn als bepaalde woningen onteigend zouden geweest zijn. Dit vergt van de burger èn de overheid een mentaliteitswijziging", klonk het.

De bevoegde ministers Vera Dua (milieu) en Dirk Van Mechelen (ruimtelijke ordening) gaven op het KBC-symposium toe dat er de voorbije decennia cruciale vergissingen zijn begaan, die nu de oorzaak van een deel van de (steeds terugkerende) waterellende zijn. De overheid wil het beleid ombuigen en opnieuw "ruimte voor water" creëren. Letterlijk dan want het water zal altijd een uitweg moeten vinden.

Uitgangspunt is een brongerichte aanpak "die het regenwater vasthoudt waar het valt". Concrete maatregelen zijn het promoten van regenwaterputten, het voor 90 procent subsidiëren van systemen om het regen- en afvalwater te scheiden en van maatregelen om erosie te bestrijden. Hoeksteen van het beleid moet evenwel het decreet "integraal waterbeheer" worden. Over dat decreet, dat de basis moet leggen voor een geïntegreerd waterbeleid, wordt al jaren gepraat. Dua hoopt dat het langverwachte decreet dit jaar principieel wordt goedgekeurd.

Op federaal niveau ligt momenteel een wetsontwerp ter bespreking in het parlement dat een verzekering tegen schade door overstromingen wil bieden. Luc Nijs van KBC Verzekeringen formuleerde een aantal bedenkingen op het ontwerp. Vooral "het nagenoeg ontbreken van enige preventiebekommernis" kan voor de verzekeringssector niet door de beugel. Er wordt op dat vlak enkel voorzien in het aanduiden van risicozones, waar nieuwe gebouwen na enige tijd niet meer zouden worden verzekerd tegen overstromingen. Het aanduiden van die zones is echter bijzonder gevoelige materie en loopt niet van een leien dakje, zo moest ook de bevoegde federale minister Charles Picqué toegeven.