Voorbehandeling van afval beter dan verbranden

De creatie van deze nieuwe technieken zorgt ook voor het meer heterogeen maken van de beschikbare verwerkingsinstallaties waardoor flexibeler kan worden ingespeeld op de diverse afvalstromen.

Dat blijkt uit een studie van VITO, in opdracht van Vlaams minister van leefmilieu en landbouw Vera Dua. Het VITO-rapport geeft een overzicht van de beschikbare technieken en een evaluatie van de verschillende scenario's. Het is de eerste keer dat er een objectieve studie gevoerd wordt rond de Best Beschikbare Technologieën voor de eindverwerking van afval.

Bij de vergelijking werd gekeken naar de aspecten milieu-impact, energie, materiaalrecuperatie, kostprijs en bedrijfsvoering. Verwerkingsscenario's werden opgesteld door een selectie en combinatie van processen die op korte termijn kunnen toegepast worden op de Vlaamse markt. De technieken moesten bovendien op industriële of pilootschaal gedemonstreerd zijn voor de verwerking van grijs afval.

De gebruikte verwerkingsscenario's zetten het afval om tot warmte en/of elektriciteit. Dat gaat via een integraal of gentegreerd proces, of door een combinatie van een voorbehandeling en thermische valorisatie van de gevormde restbrandstof.

Uit de studie kwamen drie scenario's "als beste" naar voren: scheiden en vergisten gevolgd door verbranding van restafval in wervelbedoven; biologisch drogen en scheiden gevolgd door verbranding van restafval in wervelbedoven en verbranden in roosteroven met selectief katalytische reductie van NOx (stikstofoxides).

De verschillen op vlak van milieuperformantie tussen deze drie systemen zijn relatief klein. De gecombineerde scenario's (scenario 1 en 2) hebben een lagere directe impact (lokaal rond de installaties). Scheiden en vergisten onderscheidt zich door een grotere recuperatie van materialen. Op vlak van energie, kostprijs en procesvoering is er geen of zeer weinig onderscheid tussen de drie hoger vernoemde scenario's en het referentiescenario (roosteroven met niet-katalytische rookgasreiniging). Wel biedt de bouw van de voorbehandelingsinstallaties meer flexibiliteit naar toekomstige nieuwe energiemogelijkheden (bv. vergassen van de restbrandstof).

De VITO-studie richt zich enkel op de technische vergelijking van de verschillende scenario's.