Minder eiwitrijk voer kan uitstoot braadkip halveren
Voor het Instituut voor Landbouw-, Visserij en Voedingsonderzoek (ILVO) blijft stikstof hoog op de agenda staan. Doctoraatsonderzoeker Madri Brink wist de uitstoot van braadkippen te halveren door aangepast voeder.
De beste stikstofreducerende maatregel werkt aan de bron, dat was het uitgangspunt voor het doctoraat van de Zuid-Afrikaanse onderzoekster Madri Brink, waar ze de experimenten voor verrichtte in het Proefbedrijf Pluimvee van ILVO. In de experimentele setting bleek dat er fors minder emissie ontstaat door een minder eiwitrijk voer te geven. Voorts bleek ook de strooiselkwaliteit belangrijk.
Vleeskippen krijgen verschillende voeders afhankelijk van de fase in hun groei. Zeer eiwitrijk startermeel in de eerste weken, “groeier” op de middenleeftijd en “finisher” met het minste eiwit in de laatste weken. Het eiwitgehalte van de klassieke voeders is 21,5 procent voor de starter, 20,5 procent voor de groeier en 19,5 procent voor de finisher. Brink: “Toen ik bij de laatste twee voeders de eiwitfractie liet dalen met respectievelijk 1,75 procent en 1,5 procent en dat compenseerde met een kleine hoeveelheid synthetische aminozuren, telde ik tegen het einde van de productie maar de helft zoveel stikstofemissie. Een zeer groot verschil.”
De voedingswaarde van het klassieke en experimentele rantsoen was hetzelfde. De emissies werden vastgesteld met metingen vlak boven de strooisellaag, want uit die laag vervluchtigen de ammoniakpartikels. De vleeskippen presteerden hetzelfde met beide voeders, hun dierenwelzijn bleef op peil. De lucht in de stal met het experimentele voeder bevatte dus minder ammoniak, wat zowel voor het dier als voor de veehouder beter is.
Evelyn Delezie, ILVO-pluimveeonderzoeker en promotor van Brink, ziet de sector opschuiven in de richting van minder eiwitrijk voer: “Preciezer voederen, met een samenstelling die past bij de leeftijd en dicht bij de minimum eiwitgrens, is de les uit dit doctoraat. Sinds de experimenten zie ik de voeders in de praktijk opschuiven naar lagere eiwitgehaltes. Indien dit voldoende geborgd wordt, kan dat uitmonden in een erkende stikstofverlagende maatregel.”
Een andere kanttekening is dat ook de strooisellaag belangrijk is voor de uiteindelijke emissie. Is die droger, dan ontstaat er meer emissie, maar is het dierenwelzijn wel beter door minder kans op voetzoollaesies. Ook ventilatie om de vloer droog te houden is dus een factor in het stikstofverhaal.
Bron: ILVO
