Gemeentebestuur niet happig op tomatenserres

Pomidory, een glastuinbouwbedrijf uit Sint-Pauwels heeft de vergunningen op zak voor een 15 hectare grote tomatenserre naast de E34. Maar als het van het gemeentebestuur van Sint-Gilis-Waas afhangt, dan worden er geen serres gebouwd op het terrein. De gemeente wil het gebied ontwikkelen met een logistieke zone en trekt naar het Hof van Cassatie om de milieu- en bouwvergunning van Pomidory alsnog te laten vernietigen.

De gemeente weigerde een vergunning te verlenen voor het project, maar de Vlaamse overheid zette een drietal weken geleden toch het licht op groen voor de tomatenteler. Het gemeentebestuur trekt nu naar het Hof van Cassatie om de milieu- en bouwvergunning alsnog te laten vernietigen.

"We hebben andere plannen met het terrein waar men de serre op wil bouwen", zegt schepen voor ruimtelijk beleid Steven De Beule (CD&V). "Als bijzonder economisch knooppunt wil de gemeente dit gebied verder ontwikkelen met een logistieke zone".

"Op andere plaatsen werken we goed samen met Pomidory en leveren we wel vergunningen af, maar voor hun serre langs de expresweg blijven we elke toelating aanvechten. We mogen de economische toekomst van Sint-Gilis-Waas niet laten hypothekeren door tomatenserres", aldus de schepen.

Dirk Willaert, één van de zaakvoerders van Pomidory, is niet van plan om de bouwplannen zomaar op te bergen. "Het terrein is onze eigendom en we staan recht in onze schoenen. Pomidory kreeg een gunstig advies van het provinciebestuur, haalde de nodige vergunningen binnen en ook de schepen maakte aanvankelijk geen bezwaar tegen de komst van een serre. Nu wil het gemeentebestuur er plots een logistieke zone aanleggen. Een glastuinbouwbedrijf hoort thuis in een agrarische zone zoals die aan de E34, een logistieke zone niet".

Schepen De Beule vraagt zich af waarom Pomidory niet naar het 15 kilometer verder gelegen Melsele trekt. Die gemeente werd door de Vlaamse overheid als zoekzone voor glastuinbouw aangeduid. Maar Pomidory is niet van plan om te verhuizen.

"De grond in Sint-Gillis-Waas kochten we van een landbouwer die met pensioen ging", zegt Willaert. "Het is echt niet eenvoudig om percelen te verwerven. In Melsele zijn verscheidene landbouwers al gestart met een petitie tegen de zoekzone. Die gronden zijn hun broodwinning en we vinden het logisch dat die mensen niet onteigend willen worden. Bovendien werken we in Sint-Gilis-Waas samen met drie andere glastuinbouwers. We maken samen één grote serre, wat veel efficiënter is dan drie aparte", argumenteert Willaert.