Fevia ziet graten in CO2-compensatieproject
Het koolstofcompensatiesysteem dat Boerenbond gisteren aankondigde, kan op applaus rekenen van Fevia, de federatie van de Belgische voedingsindustrie. Heel wat voedingsbedrijven investeren immers al jaren om hun koolstofuitstoot tot een minimum te herleiden. Maar aangezien Europa de koolstofuitstoot tegen 2050 tot nul wil reduceren, komt het er nu op aan om ook de restuitstoot te compenseren. “Om ons voedingssysteem nog duurzamer te maken willen we nu ook een lokale koolstofcompensatie aanmoedigen en daarvoor samen met overheden een lokaal referentiesysteem uitwerken”, klinkt het.
Boerenbond en de Bodemkundige Dienst kondigden gisteren de samenwerking aan met het CO2-platform Claire, dat boeren zal kunnen compenseren voor hun klimaatinspanningen. Fevia is alvast vragende partij voor zo’n systeem. “We merken een sterke interesse van stakeholders in een lokaal compensatieschema. Het draagvlak is er dus zeker”, vertelt Nicole Verstraeten van Fevia.
In het kader van de akkoorden van Parijs, heeft de Europese Unie zichzelf twee doelstellingen opgelegd: een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen met minstens 55 procent tegen 2030, tegenover 1990. En CO2-neutraliteit tegen 2050. “België heeft zijn uitstoot reeds met bijna 20 procent verminderd tussen 1990 en 2019, maar dit volstaat dus niet”, klinkt het bij de federatie. “Om bij te dragen tot deze ambitieuze klimaatdoelstellingen, moeten bedrijven dus alles op alles zetten om hun CO2-uitstoot te verminderen. “
Maar als een bedrijf reeds alle mogelijke acties gepland heeft om zijn uitstoot te doen afnemen, blijven er vaak nog niet of moeilijk te vermijden emissies over, de zogenaamde restuitstoot. Voor een voedingsbedrijf zijn dit momenteel meestal emissies als gevolg van het gebruik van aardgas. En het is voor dit type uitstoot, dat een koolstofcompensatiemechanisme op touw gezet werd.
Koolstofcompensatie voor dummies
Koolstofcompensatie is een mechanisme dat bedrijven (of staten) toelaat om de impact van één ton koolstofuitstoot te compenseren of neutraliseren door opslag- of reductieprojecten van één ton koolstof elders te financieren. Iedere ton vermeden CO2 wordt gecertificeerd in een 'koolstofkrediet'. Bedrijven kunnen die aankopen om neutraal te worden. Ze moeten daarvoor eerst hun niet-samendrukbare uitstoot meten, dus de uitstoot die ze zelf niet heeft kunnen verminderen. Vervolgens kunnen ze ter compensatie elders reductie- of opslagprojecten financieren. Op die manier hebben ze netto geen CO2-emissies meer en kunnen ze een CO2-neutraal label krijgen.
Voorlopig enkel buitenlandse voorbeelden
“De koolstofcompensatie gebeurt momenteel enkel in het buitenland”, weet Ann Nachtergaele, milieu en energie directrice bij Fevia. “Door koolstofcompensatie in eigen land mogelijk te maken, kunnen we de relatie van het Belgische bedrijf met zijn lokale waardeketen in de verf zetten, wat bijdraagt tot het behoud van kwalitatief hoogwaardige en levensvatbare landbouw in België.”
“Veel bedrijven willen hun uitstoot op lokaal niveau compenseren om een ecologische of sociale impact te verkrijgen die dichter bij hun activiteiten ligt”, gaat Nachtergaele verder. “Dat is ook voordeliger voor de plaatselijke overheden. Bovendien kunnen bedrijven die in lokale projecten investeren zich ook beter onderscheiden.”
Veel bedrijven willen hun uitstoot op lokaal niveau compenseren om een ecologische of sociale impact te verkrijgen die dichter bij hun activiteiten ligt
Certificatiekader ontbreekt
In België bestaat er echter geen vrijwillig certificatiekader. We missen dus een referentiesysteem om te meten hoeveel CO2 ton er lokaal minder is. “We moeten vaststellen dat er geen transparantie is qua reductieprojecten, een gevolg van de talrijke certificatiemethodes en -procedures”, vult Thomas Ansotte aan, die stage liep bij Fevia. “Dan bestaat het risico dat we koolstofkredieten van slechte kwaliteit kennen of dat die dubbel geteld worden.”
Fevia streeft naar een systeem dat lokaal CO2 kan compenseren voor bedrijven. “Een correcte meting en opvolging is daarbij cruciaal om greenwashing te vermijden”, vervolgt Nicole Verstraeten. “Daarnaast is het ook belangrijk dat het bedrijf zijn inspanningen kan valoriseren. Elk systeem dat hier rekening mee houdt, voldoet aan onze verwachtingen. We moeten streven naar een duidelijk Belgisch kader waarbinnen lokale systemen, zoals bijvoorbeeld Claire, kunnen werken.”
Verstraeten benadrukt nog dat samenwerken de sleutel is om een lokaal CO2-compensatiesysteem uit te werken. “Fevia wil de katalysator zijn om daadwerkelijk en gezamenlijk tot een Belgisch kader te komen. We maken daarom van de zomermaanden gebruik om met alle geïnteresseerde partijen rond de tafel te zitten en de dialoog aan te gaan”, besluit ze.
Bron: Eigen verslaggeving
