E-commerce kan het slagersvak redden

Elke week verdwijnt in Vlaanderen één slagerij. Door een veranderend voedingspatroon en een dalend aantal mensen dat voor het beroep kiest, zitten slagers met de handen in de haren als het over het voortbestaan van hun sector gaat. Al zijn sommigen creatief en komen ze met innovatieve ideeën op de proppen, zoals webshops.

Terwijl er in de jaren 80 nog 14.000 ambachtelijke slagerijen waren in België, zijn dat er vandaag nog 2.300. Die cijfers citeert Ivan Claeys, voorzitter van de Landsbond der Beenhouwers, Spekslagers en Traiteurs in Het Belang van Limburg. “De opkomst van de grote supermarktketens, die goedkoop vlees aanbieden, heeft een groot aandeel in het verdwijnen van de lokale slagerijen”, weet hij.

 

Maar er zijn nog andere redenen. Vroeger werden slagerijen van generatie op generatie doorgegeven. Maar de gezinnen worden kleiner en de kinderen hebben steeds minder interesse in het vak. De zoektocht naar een geschikte overnemer loopt ook niet altijd van een leien dakje waardoor de slagerij vaak noodgedwongen moet stoppen.

 

Slager is meer dan ooit een knelpuntberoep. Vandaag staan zo’n 2.000 vacatures open, maar er studeren slechts 200 per jaar af, die niet allemaal in het beroep stappen. “Er blijven er zowat honderd over die effectief in de sector aan het werk gaan”, weet Ivan Claeys. “Ongeveer de helft daarvan werkt in loondienst in een vleeswarenfabriek, een slachthuis of een supermarkt. Dan zijn er nog vijftig over die eventueel zelfstandige willen worden. Als je die evenredig over België verdeelt, dan heb je jaarlijks slechts vijf potentiële kandidaten per provincie. En dan nog op voorwaarde dat ze voldoende kapitaal hebben om een zaak op te starten of over te nemen. Zelfs een blinde kan zien dat deze situatie onhoudbaar is. Het is ook zeer moeilijk om nog stabiel personeel te vinden. Er is in de slagerijen een groot verloop. Beenhouwers die er in loondienst starten, houden het soms na een halfjaar al voor bekeken. Omdat ze bijvoorbeeld niet in het weekend willen werken. Tja, dan houdt het op.”

 

Komt daar nog eens bij dat ook de opleidingen verdwijnen. Onderwijsinstellingen die de richting aanbieden, moeten voldoen aan zeer strenge Europese eisen op vlak van hygiëne en voedselveiligheid. Ook de aankoop van nieuwe machines, om mee te zijn met de moderne technieken, zijn een zware dobber voor de scholen. In Vlaanderen zijn vandaag nog maar 7 slagersopleidingen, met het deeltijds en avondonderwijs inbegrepen.

 

Maar er zijn ook slagers die handig inspelen op deze doemberichten en hun karretje aan de e-commerce hangen. Sommige hebben zelfs geen fysieke winkel meer en verkopen hun vlees uitsluitend via het internet.

 

Het Belang van Limburg ging langs bij Vlees In The Box. Katrien Janssens nam in 2005 de slagerij GMG Versmarkt uit Sint-Truiden over. “Zes jaar geleden had de slagerij vijf vestigingen”, zegt Katrien. “Nu nog twee: in Sint-Truiden en Wellen. We focussen steeds meer op de onlinemarkt. Nadat ik de zaak in 2005 overnam, hadden we al snel een webshop. Zeer primitief nog, maar klanten konden er hun bestellingen doorgeven om de producten nadien in de winkel te komen ophalen. Die website groeide gestaag en vijf jaar geleden lanceerden we Vlees In The Box, een volwaardige e-shop waar je het hele bestelproces tot en met de betaling en thuislevering door een koerierdienst kan doorlopen.”

 

“Je had al wel de bol.coms en de zalando's, maar voeding en zeker vlees kon je destijds amper online kopen”, gaat ze verder. “Ik zag er wel potentieel in, want in Nederland maakte het fenomeen opgang. Dus waagden we de sprong: Vlees In The Box was een van de eerste - zoniet de allereerste - webslagers in België. Intussen leveren we in heel België en Nederland aan een zeer gevarieerd cliënteel van alle leeftijden. Want wie denkt dat senioren niet online shoppen: forget it. Er zijn zeer veel ouderen erg actief op het internet. Voor hen is het bovendien een voordeel dat ze zich niet meer moeten verplaatsen voor hun boodschappen.”

 

De e-shop is volgens Janssens veel efficiënter omdat je personeel handiger kan inplannen dan in een fysieke zaak. Toch houdt ze nog een winkel open voor haar trouwe klanten die er graag over de vloer komen. “Die wil ik niet in de kou zetten”, besluit ze.