Bacterievuur slaat toe in Hagelandse perenplantages

Fruitteler Peter Veulemans verloor de jongste jaren 1.700 perenbomen aan het bacterievuur. Dit jaar moest hij al 200 bomen verbranden. Vooral in Brabant lijkt de situatie in bepaalde perenplantages vrij ernstig te zijn. In Haspengouw bleef de schade tot nu toe beperkt. "We raden de telers wel aan waakzaam te blijven", zegt onderzoeker Charles De Schaetzen van het Proefcentrum Fruit.

De boomgaard van het Glabbeekse fruitbedrijf Veulemans Fruit oogt op sommige plaatsen bijzonder kaal. Dit jaar moesten al tweehonderd bomen omgehakt worden. Samen met de 1.500 bomen die er de afgelopen drie jaar aan moesten geloven brengt dat de teller op 1.700 perenbomen. "Een zwaar financieel verlies', zegt Peter Veulemans in Het Nieuwsblad.

"Aan productie alleen al kost ons dat zo'n 25.000 euro. Tel daar dan ook nog eens alle werkuren bij en dan staat de teller als snel op enkele miljoenen oude Belgische franken. Want een aangetaste boom moet je onmiddellijk verwijderen. Dan is het dus alles laten vallen en meteen aan het snoeien gaan. Dat kost ons een pak tijd".

De Hagelandse fruittelers zitten met de handen in het haar, want ze kunnen zich niet wapenen tegen de bacterie. "Vroeger mochten we sproeien, maar dat is intussen verboden", zegt Peter. Veulemans verwijst naar de provincie West-Vlaanderen. "Daar is het planten van meidoornhagen in de ruime omgeving van fruitbedrijven verboden. Dat zou een oplossing kunnen bieden".

Ook fruitteler Mark Boffin uit Limburg moest afgelopen week twintig perenbomen rooien omdat ze besmet waren met het bacterievuur. In Haspengouw bleef de schade tot nu toe beperkt. "We hebben dit jaar geen algemene uitbreiding van het bacterievuur", zegt onderzoeker Charles De Schaetzen van het Proefcentrum Fruit. "We raden de telers wel aan altijd waakzaam te blijven."

"De weersomstandigheden zijn ideaal voor de verspreiding van bacterievuur", aldus De Schaetsen. "Dit jaar hebben we opnieuw last van de ziekte. Maar het is de eerste keer in jaren dat de infectie zich voordoet. Waarschijnlijk waren de perenbomen verzwakt na de strenge winter. Daardoor zijn ze kwetsbaarder."

"Bacterievuur is een bacteriële ziekte die sinds 1972 in België voorkomt. Eind jaren zeventig hadden we de eerste infecties in de boomgaarden van de Limburgse fruitregio's. Toen werden de fruittelers verrast door de nieuwe ziekte en richtte het bacterievuur veel schade aan". De bacterie dankt zijn naam aan de snelheid waarmee de infectie zich uitbreidt. "Die doet denken aan vuur. Ook lijkt het alsof de perenboom afgebrand is, omdat de bladeren afsterven. De aangetaste delen ruiken naar gestoofde peren".

In tegenstelling tot wat doet vermoeden, is de kans op bacterievuur niet altijd te wijten aan een slechte controle van de teler. "Het is een sluimerende ziekte, die ook bij goede telers voorkomt", zegt De Schaetzen. "De infecties kunnen het hele groeiseizoen ontstaan. En dan vooral bij temperaturen tussen de 18 en 24 graden Celsius, bij vochtig weer en neerslag. Ook de zomerse onweerperiodes zijn zeer gunstige omstandigheden, zeker wanneer er hagel valt met schade aan de vruchten, scheuten en bladeren".