Aelvoet: "Seponeren van PV's is pijnlijk"

Niet-landbouwbedrijven (zoals slagers, groothandels, vleesverwerkende bedrijven, exportbedrijven enz) konden aan de overheid een vergoeding vragen voor onder andere vernietigings-, opslag- en transportkosten van mogelijk besmette voedingswaren in het kader van de dioxinecrisis.

Bij controles bleek dat sommige bedrijven het niet nauw namen met de regels. Ze knoeiden bijvoorbeeld met etiketten om voedingswaren te laten vernietigen die eigenlijk voóór de dioxinecrisis waren geproduceerd. Aan het adres van 51 bedrijven -waarvan er 40 een dossier indienden voor het verkrijgen van een schadevergoeding- werden in totaal 59 PV's opgesteld.

Op 6 PV's volgde een administratieve boete, op eentje een minnelijke schikking en één dossier is nog in onderzoek. Van 10 dossiers is er nog geen nieuws van het parket. 41 andere PV's werden geseponeerd.

Voor de gedeelten van de vergoedingen waarvan de overheid duidelijk zag dat er geen verband was met de dioxinecrisis, ging ze niet over tot uitbetaling van de gevraagde vergoedingen. De andere diende ze wel - na de seponering van de PV's - uit te betalen. Het ging om een totaalbedrag van circa 900 miljoen frank (22,31 miljoen euro). Dat geld zal de overheid alsnog proberen te recupereren, aldus Aelvoet. Ze heeft haar diensten de opdracht gegeven de dossiers te herbekijken en indien er duidelijke aanwijzingen van fraude zijn, de bedrijven rechtstreeks te dagvaarden.

Aelvoet betreurt de geringe belangstelling van de parketten voor de veiligheid van de voedselketen en voor deze inspanning (van de bevoegde ambtenaren) in het bijzonder. De minister wil niet dat haar mensen het terrein worden opgestuurd als controleur of inspecteur van het FAVV als blijkt dat de parketten systematisch seponeren.