Wintergerstoogst is meevaller

De goede oogst heeft veel te maken met de omstandigheden waarin dit gewas afgelopen herfst was ingezaaid. Van zwaar bodemstructuurbederf was op dat ogenblik nog geen sprake. En waar de gerst toch laat en onder slechte omstandigheden werd ingezaaid, tuimelt de opbrengst nu met twee ton naar omlaag.

Voor de teelt van wintertarwe waren de zaaiomstandigheden minder goed. De tropische temperaturen van vorige week zorgden daarenboven voor het verschijnsel van onregelmatige plekken in zowat het gehele land.

Granen

Met een productiewaarde van 3 miljard fr. is de graanteelt in Vlaanderen geen zwaargewicht, hoewel ze onder de akkerbouwteelten het grootste areaal heeft: 109.452 ha verdeeld over 16.875 bedrijven. De belangrijkste teelt is wintertarwe met 46.914 ha, waarvan 19.872 ha in West-Vlaanderen en 12.628 ha in Vlaams-Brabant. De opbrengst bedroeg in 1999 420.000 ton op een nationaal totaal van 1,5 miljoen ton. Dat jaar bereikte de opbrengst per ha wintertarwe 8,7 ton. Het gemiddelde van de jongste drie jaar is 8,3 ton per ha. Veertig jaar geleden was dat 3,2 ton per ha.

De tweede belangrijkste graanteelt is korrelmaïs (33.500 ha), een teelt die in de jaren negentig gevoelig uitbreidde als voederteelt voor de varkenshouderij. De andere granen -gerst, rogge en haver- hebben veel aan betekenis verloren. Met de landbouwpaarden is de haverteelt haast verdwenen. Er rest nog 2.800 ha. Rogge doet het met 937 ha nog slechter. Triticale, een kruising van tarwe en rogge om de hoge opbrengst van tarwe te combineren met de resistentie van rogge, haalt 3.133 ha. Voor wintergerst beloopt het areaal 8.534 ha, voor zomergerst 6.168 ha en voor zomertarwe 8.748 ha.

De graanteelt is in de Europese Unie sedert 1962 onderworpen aan een marktordening die de telers een prijs- en afzetgarantie biedt en die de interne graanmarkt beschermt. Die leidde tot overproductie en de handhaving van de garantie dreigde onbetaalbaar te worden. Vanaf 1993 veranderde het beleid grondig: de graanprijs werd verlaagd met 29 procent en het graanareaal ingekrompen door verplichte braaklegging. Om het inkomensverlies te vergoeden, ontvangen de telers sindsdien een inkomenssteun, een vaste som per ha granen, rekening houdend met de regionale graanopbrengsten. Die premie beloopt in Vlaanderen 7.979 tot 14.735 fr. per ha. (1999) al naargelang van de landbouwstreek, het hoogst voor de Polders, het laagst voor de zandgrond van de Kempen. De tarweprijs, die de richtinggevende prijs is voor alle graangewassen, schommelt nu rond 4,20 fr. per kg. Een brood bevat vandaag bijgevolg voor minder dan 4 fr. tarwe.