Europese richtsnoeren voor windmolens in natuurgebieden
Hoewel windenergie in het algemeen geen bedreiging vormt voor wilde flora en fauna, kunnen verkeerd ingeplante of ontworpen windmolenparken negatieve gevolgen hebben voor kwetsbare soorten en habitats. Daarom heeft de Europese Commissie richtsnoeren bekendgemaakt voor de ontwikkeling van windenergie in beschermde natuurgebieden.
De richtsnoeren gelden voor het Natura 2000-netwerk. Dit netwerk is de hoeksteen van het EU-beleid inzake biodiversiteit en een belangrijk hulpmiddel voor het bereiken van de EU-doelstelling om het verlies aan biodiversiteit tegen 2020 een halt toe te roepen. Natura 2000 vormt in de 27 lidstaten een ecologisch netwerk van bijna 26.000 gebieden en beslaat daarmee bijna 18 procent van het Europees grondgebied.
Windenergie speelt op zijn beurt een belangrijke rol bij het behalen van de EU-doelstelling om tegen 2020 20 procent van de totale Europese energieconsumptie uit hernieuwbare energie te halen. Het gebruik van hernieuwbare energie in Natura 2000-gebieden is niet automatisch verboden, maar dergelijke ontwikkelingen worden per geval geëvalueerd.
De richtsnoeren van de Europese Commissie hebben als doel een conflict te vermijden tussen de ontwikkeling van windenergie en het behoud van biodiversiteit in beschermde Natura 2000-gebieden. Ze benadrukken het belang van strategische planning en de noodzaak van een kwalitatieve, passende beoordeling van nieuwe ontwikkelingen. De richtsnoeren bevatten voorbeelden van beste praktijken en laten zien hoe schade aan beschermde natuurgebieden bij de ontwikkeling van windenergie kan worden vermeden.
Janez Potočnik, Europees commissaris voor Milieu, verklaart dat de richtsnoeren geen wijziging in wetgeving of beleid inhouden, maar integendeel richtinggevend zijn voor de toepassing van bestaande wetgeving. “We willen ervoor zorgen dat de doelstellingen voor hernieuwbare energie worden gehaald met volledige inachtneming van de EU-wetgeving inzake de bescherming van plant- en diersoorten", aldus de EU-commissaris.
Eén van de meest doeltreffende middelen om de negatieve gevolgen van windmolenparken voor de flora en fauna te beperken, is de strategische planning van de ontwikkeling van windmolenparken over een breed geografisch gebied. Dat leidt namelijk niet alleen tot een meer geïntegreerd kader, maar moet ook het risico van problemen en oponthoud in latere stadia op het niveau van afzonderlijke projecten beperken.
