Akkerbouwers hopen op droger weer

Bij akkerbouwspecialisten vergaarde Vilt pijnpunten van drieërlei aard. Ten eerste is de bodemstructuur over heel Vlaanderen beschadigd door het natte najaar van 2000. Zolang de gronden niet kunnen bewerkt worden, krijgt de bodem geen kans om zich langzaam te herstellen van z'n structuurschade.

Een andere bedreiging, losstaand van de klimaatomstandigheden, vormen de 3 000 à 3 500 ha in de provincies Oost- en West-Vlaanderen met niet-gerooide aardappelpercelen. Die zullen straks nog wel een opbrengst leveren van 10 à 15 ton per ha (de gemiddelde opbrengst per ha schommelt rond de 50 ton). Maar door de overwintering zullen die aardappelen onvoldoende kwaliteit bieden om nog op de markt aangeboden te worden. Meer nog, de niet-gerooide percelen dreigen in Vlaanderen de aardappelplaag te verspreiden.

Het meest prangende probleem situeert zich momenteel bij de vroege teelten, zoals suikerbieten en vroege aardappelen. Wanneer de vroege aardappelen niet vlug geplant kunnen worden, dreigen ze straks hun 'primeur' -en dus ook hun specifieke marktwaarde- te verliezen.

Niettegenstaande deze concrete bedreigingen willen de Vlaamse akkerbouwers de alarmklok nog niet luiden. Ze kijken hoopvol uit naar een weersverbetering. Een aantal dagen droog weer doet de meeste problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon.