Waar blijft de passende beoordeling op de landbouwer als mens?

Bij Boeren op een Kruispunt hadden we geen glazen bol nodig om te weten hoe de dagen zouden verlopen na het recent voorleggen van een stikstofdecreet op de tafel van de Vlaamse regering, nog minder na het verspreiden van de ministeriële instructies.

Herhaaldelijk duwden we vroeger reeds op de alarmbel, doch het geluid en het rode licht van het alarm droegen blijkbaar niet ver genoeg: de aanmeldingen bij Boeren op een Kruispunt worden steeds zwaarder en dieper.

In quasi elke aanmelding zitten diepe emoties, soms van verdriet, van woede, van machteloosheid, van hopeloosheid, van uitzichtloosheid. Onze oorspronkelijke budgetten volstaan bijlange niet om alle sessies bij de psychologen te bekostigen. Einde juni 2023 waren dit er al 262. Extrapoleer dit op jaarbasis en we eindigen boven 500 sessies, 524 om precies te zijn.

Ter vergelijking :

Welk groter signaal kunnen en moeten wij als hulporganisatie, als centraal aanspreekpunt voor het welzijn in de land- en tuinbouwsector in Vlaanderen, met adviseurs die dagelijks op het veld, in de stal, aan de keukentafel, de emoties zien en voelen, nog geven opdat maatschappij en beleid hiermee aan de slag gaan? Suïcidepreventie vormt al een groot deel van onze hulpverlening.

Landbouwers zouden niet het beleid moeten betalen, noch financieel, noch mentaal. Ze zouden zich gesterkt en ondersteund moeten kunnen voelen door beleid en maatschappij. Tot die tijd blijft onze organisatie broodnodig.

Aan de land- en tuinbouwers geven we de boodschap om, als het moeilijk is, hierover te praten, met het gezin, de collega’s, of ons te contacteren. Wij zullen blijvend alle hulp en advies die we kunnen geven aan onze Vlaamse land- en tuinbouwers ook geven. Maar effectieve rechtszekerheid creëren zou een veel grotere en positievere impact hebben op onze noodzakelijke landbouw.

Met dit opiniestuk wil de auteur een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat. De auteur schrijft in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. 

De auteur

Els Verté is directeur van Boeren op een Kruispunt, een onafhankelijke hulporganisatie voor Vlaamse boeren en tuinders. De organisatie heeft tot doel om hen te begeleiden bij financiële, economische, psychologische, technische of sociale problemen.