"Perceptie over groei binnen landbouwsector is foutief"

De parabel van de garagist

In onze straat woonde er een garagist de man kon vijf auto’s onderhouden op één dag. Het hele dorp kwam met z’n auto langs voor een groot of klein onderhoud. Zijn zoon was van jongs af steeds in de garage te vinden en liep rond met sleutels en schroevendraaiers en sleutelde na schooltijd steeds aan zijn “go-karretje”. Later zou hij automechanica gaan studeren.

Na z’n schooltijd, de garagist was toen net 50 jaar geworden, stapte de zoon mee in het bedrijf. Als ze met z’n tweeën vijf auto’s moeten onderhouden dan waren ze ’s middags al klaar. Dus ging zoonlief reclamefoldertjes bussen in het naburige dorp waar de plaatselijke garagist er het vorig jaar mee was opgehouden bij gebrek aan een opvolger. Al gauw hadden ze tien auto’s per dag te onderhouden.

Het ging zelfs op momenten naar 11 tot 12 auto’s per dag. Er werden nieuwe schroefmachines en ander materiaal gekocht (allemaal volautomatisch) en alles liep gesmeerd.

Ondertussen was de garage toch wat te klein geworden en ze was ook niet meer aangepast aan de nieuwe normen. Men had al eens een paar opmerkingen gehad in verband met olie-afval en emissies en al dat soort dingen. Er moest stilaan iets gebeuren.

De garagist en zijn zoon slaan aan het rekenen. Als ze 20 auto’s per dag zouden kunnen onderhouden, dan zouden ze kunnen investeren in een nieuwe garage die voorzien is van de laatste technische snufjes. De nieuwe garage zou energiezuinig zijn, milieuvriendelijk en arbeidsefficiënt. De bank zag het plan helemaal zitten, de vergunning wordt afgeleverd, de aannemers worden gecontacteerd en de nieuwe garage wordt gebouwd.

Het wordt een prachtige garage. De garagist nodigt zijn klanten uit voor de plechtige opening en de burgemeester komt met alle plezier het lintje doorknippen.

Op een keer gaat de oude garagist met pensioen en laat alles over aan zijn zoon.

“Iedereen vindt deze gang van zaken de normaalste zaak van de wereld, behalve in de landbouwsector”, zo verklaart Engelen waarom hij in zijn pen is gekropen. Als dat in de landbouw gebeurt, dan is dat de schuld van de agro-industrie, de landbouworganisaties en hun politieke vertegenwoordigers. Daarmee reageert Engelen onder meer op het standpunt dat N-VA Hoogstraten inneemt over het stikstofakkoord. Daarin verwezen ze uitdrukkelijk met beschuldigende vinger naar “de grote agrarische leveranciers en hun politieke vertegenwoordigers”. “Door hun onverantwoord beleid betalen de boeren nu het volle pond”, klonk het onder meer in het persbericht van de partij.

Met dit opiniestuk wil de auteur een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat. De auteur schrijft in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.

De auteur:

Bert Engelen is manager van het adviesbureau BE & Partners, een studie- en adviesbureau gespecialiseerd in landbouwmanagement, milieu en bouw.