"Opbrengst vrijhandel tot 440 keer hoger dan kosten"

Na de aanvankelijke wereldwijde goodwill voor de Doha-ronde grijpen protectionistische gevoelens en angst voor globalisering wild om zich heen. Verdere liberalisering heeft inderdaad een kostprijs: er zullen bedrijven verdwijnen, maar andere zullen groeien. De opbrengsten liggen 45 tot 440 keer hoger. De economische logica is duidelijk: de Doha-ronde mag niet mislukken. Dat schrijven Kym Anderson van de Universiteit van Adelaide en Bjorn Lomborg, organisator van de Copenhagen Consensus, in een opiniestuk in De Tijd.

In de VS trachten presidentskandidaten ongeruste kiezeers voor zich te winnen door de NAFTA aan te wijzen als de schuldige voor de steeds kleiner wordende bijdrage van de industrie aan de economie van het land. En in Europa heeft Frankrijk de WTO-onderhandelingen een ferme klap toegediend door het basisakkoord over landbouw van de hand te wijzen. Anderson en Lomborg stellen vast dat van de internationale goodwill voor een handelsakkoord weinig overblijft. Uit een recent onderzoek dat de Financial Times/Harris voerde in de VS, Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Spanje, blijkt dat drie keer meer mensen vinden dat globalisering eerder negatief is dan positief.

Anderson en Lomborg ijveren ervoor dat de Doha-ronde weer op het juiste spoor raakt én dat een omvangrijk akkoord uit de bus komt. "Als er niet meer wordt bereikt dan een geleidelijke afbouw van exportsubsidies voor de landbouw en een kleine inperking van de binnenlandse steun aan de landbouw, dan zullen de ontwikkelingslanden als groep daar volgens onze analyse niet de minste baat bij hebben, terwijl rijkere landen er tegen 2015 niet meer dan 18 miljard dollar per jaar uit zouden halen", aldus de auteurs.

"Als ontwikkelingslanden daarentegen hun tarieven in dezelfde mate terugschroeven als rijkere landen, en ook dienstverlening en investering geliberaliseerd worden, zou de globale jaarlijkse winst maar liefst 120 miljard dollar kunnen bedragen, waarvan 17 miljard dollar naar de armste landen zou gaan. Bovendien zijn ook de langetermijnresultaten enorm. Een herziening na berekening van de nettowaarde van alle toekomstige voordelen leert dat bij een realistisch Doha-akkoord de wereldwijde inkomsten kunnen toenemen met meer dan 3.000 miljard dollar per jaar, waarvan 2.500 miljard naar ontwikkelingslanden zou gaan", voorspellen Anderson en Lomborg.

De opinieschrijvers stellen dat ervaringen in landen zoals Zuid-Korea, Chili, India en China aantonen dat een liberalisering van de handel de jaarlijkse economische groei jarenlang met meerdere procentpunten doet toenemen. "Het afschaffen van subsidies en handelsbarrières zou betekenen dat beschikbare middelen op een efficiëntere wijze zouden kunnen aangewend worden, zodat er meer ruimte komt om ongelijkheid en armoede, sociale spanningen, milieuvervuiling, ondervoeding en ziektes te bestrijden", stellen Anderson en Lomborg.

Ze geven toe dat hervormingen ook kosten opleveren. Bedrijven en arbeiders zullen zich moeten aanpassen, want hervormingen betekenen onvermijdelijk dat sommige ondernemingen moeten afslanken of sluiten, terwijl andere groeien. Voorts moeten ook de sociale kosten in aanmerking worden genomen. "Toch liggen de opbrengsten van een succesvolle Doharonde 45 tot 440 keer hoger dan de kosten. Een zeer lucratieve investering dus", klinkt het.(KS)

Lees ook: geVILT: Hoe zwaar snijdt WTO in landbouwinkomen?