Lieten beleggers zich meeslepen door landbouwhype?
nieuwsIn vijf jaar tijd stegen de agro-aandelen in de VS met liefst 842 procent. Dat toont de evolutie van een gewogen index van vijf grote Amerikaanse landbouwbedrijven. De index is samengesteld uit twee producenten van gemanipuleerde zaden (Monsanto en Bunge), de meststoffenproducenten Agrium en Potash en het verwerkend bedrijf Archer Daniels Midland (ADM). Het zijn in de eerste plaats die grote toeleveranciers aan de landbouwsector, die de afgelopen jaren profiteerden van de groeitrend.
In de aanloop naar de dotcomcrash klom de Amerikaanse S&P500 ICT-index in vijf jaar 755 procent hoger. De snelle opgang van de technologiesector kwam tot stilstand toen de zeepbel in 2000 uiteenspatte. De vrije val die erop volgde, hield bijna 2,5 jaar aan. Tot nog toe vertoont de curve van de landbouwaandelen sterke gelijkenissen met die van de technologieaandelen. Sinds hun hoogtepunt doken de vijf agroreuzen uit de VS gemiddeld 30 procent lager. Vooral groeiaandelen met een hoge koers-winstratio blijken erg kwetsbaar voor winstwaarschuwingen. Zo wordt Monsanto momenteel nog gewaardeerd tegen 33 keer de gerapporteerde winst, Potash tegen 28.
Er zitten ernstige barsten in het landbouwverhaal, waarschuwt Levkovich. We zijn ongerust dat beleggers zich hebben laten meeslepen door de landbouwhype. Beleggers pikten graag hun graantje mee via meststoffenproducenten of leveranciers van materiaal voor de landbouwsector. Ook Rosier, de Belgische meststoffenproducent uit Moustier, sprong op de kar van de landbouwhausse. Het aandeel piekte eind juni op 598 euro, meer dan zeven keer de prijs van vijf jaar geleden. Sinds die piek verloor het aandeel 35 procent van zijn waarde.
Toch zijn er een aantal factoren die de agro-industrie steunen. Landbouwproducten dienen niet langer enkel om de honger van een groeiende wereldbevolking te stillen, maar ook als alternatief voor de dure olie. Landbouwers plantten steeds meer maïs en soja op hun velden om er biobrandstoffen uit te distilleren. Tegelijkertijd stuwt de stijgende vraag vanuit groeilanden zoals China en Rusland de voedselprijs hoger. De bevolking wordt er stilaan rijker. Ze kunnen zich een meer gediversifieerd voedingspatroon permitteren en voeren bijgevolg meer voeding in.(KS)
Bron: De Tijd