Japan vriest bedreigde tonijn in om later te verkopen

De Japanse importeur Mitsubishi Corporation is niet alleen bekend van auto's. Het concern heeft 40 procent van de mondiale tonijnmarkt in handen en speelt handig in op de enorme vraag naar sushi. Hiervoor vissen ze op de blauwvintonijn, die ze in grote hoeveelheden invriezen, om daarna voor grof geld van de hand doen.

De Mitsubishigroep staat in onze contreien bekend als auto- en motorreus maar de Japanse grootmacht is in eigen land vooral bekend als tonijnimporteur. Om de vraag naar sushi in Japan enigszins te kunnen volgen, vist het concern intensief op blauwvintonijnen, de grootste in zijn soort. Goed 85 procent van de tonijnvangst in de Middellandse Zee is bestemd voor Japan.

Maar door overbevissing staat het water de tonijn aan de lippen. Sedert 1950 is het tonijnbestand met 90 procent gedaald en is de blauwvintonijn samen met de mensaap de meest bedreigde diersoort ter wereld. Om over enkele jaren toch nog tonijn te kunnen aanbieden vriest Mitsubishi de lekkernij in op -60 graden, zo schrijft de Britse krant The Independent. Op die temperatuur is het mogelijk om de zeevis jarenlang te conserveren en met grote winst te verkopen.

"Wij staan in voor 40 procent van de geïmporteerde Atlantische en mediterrane blauwvintonijn", klinkt het bij het Japanse bedrijf. "Het visseizoen voor de soort is van korte duur, het is voor ons dus noodzakelijk om de tonijn in te vriezen, teneinde onze klanten het ganse jaar door te kunnen voorzien." Roberto Mielgo, ex-tonijnvisser en CEO van Advanced Tuna Ranching Technologies, komt binnenkort met The End of the Line aandraven. Een film waarin hij de werkwijze van de grote conglomeraten aanklaagt. Mielgo beweert dat Mitsubishi 60 procent van de vangst verkoopt en de rest invriest. Het Japanse concern zou zijn opslagcapaciteit speciaal hebben vergroot om extra tonijn te conserveren.

De Thunnus Thynnus is niet alleen bedoeld voor de Japanse toprestaurants maar wordt ook tot sushi en sashimi verwerkt voor de goedkopere eettenten en supermarkten. Een blauwvintonijn kan tot 4,5 meter lang worden, maar door het tanende bestand worden nu jonge exemplaren van amper 30 tot 50 centimeter uit commerciële overwegingen uit zee gevist.

De middelen die de tonijnhandelaars inzetten bij de visvangst worden steeds verfijnder. Zo worden moderne schepen ingezet met hoogtechnologische snufjes om de tonijnscholen steeds sneller op te sporen. Ook kleine vliegtuigjes doen dienst om scholen te lokaliseren.

De ICCAT (Internationale Commissie voor het beheer van de Atlantische Tonijn) houdt de tonijnpopulatie al sinds de jaren '60 in de gaten, stelt visquota op, bepaalt het minimumgewicht en stelt de duur van het visseizoen in. Maar omdat de financiële winsten die gemaakt worden door de importeurs zodanig groot zijn en hun industriële lobby's bijzonder sterk staan, slaagt de ICCAT helemaal niet in haar opzet. ICCAT staat in de visserswereld nu voor 'International Conspiracy to Catch all Tuna'.