Hoe ‘nephoning’ je keukenkastje binnensluipt: bijna helft van geïmporteerde honing is vals
nieuwsWat zit er écht in je potje honing? Bijna de helft van alle honing die Europa binnenkomt, blijkt nep te zijn. Goedkope suikers vervangen de natuurlijk nectar. Europa trekt aan de alarmbel en komt met maatregelen.
Suikers in plaats van nectar
Als je honing koopt in de supermarkt, is de kans groot dat je geen pure honing in handen hebt. Uit een onderzoek van de Europese Unie blijkt dat 46 procent van de ingevoerde honing stoffen bevat die er niet in thuishoren. Producenten voegen suikers toe om de prijs laag te houden en het volume op te krikken.
Volgens de Europese regels mag iets pas honing heten als het afkomstig is van nectar of honingdauw. Toch voegen frauduleuze producenten goedkopere suikers toe of geven ze die zelfs rechtstreeks aan de bijen. De bijen verwerken deze suikers, waardoor het lijkt alsof het om echte honing gaat. Maar dat is het niet.
Een probleem van volksgezondheid en eerlijkheid
René de Backer, voorzitter van het Vlaams Bijeninstituut (VBI), noemt dit een ernstig probleem. “Ten eerste gaat het om voedselveiligheid. De controle op geïmporteerde honing is minder streng dan die op lokaal geproduceerde honing, wat een risico vormt voor de volksgezondheid”, legt hij uit.
Mensen kopen iets dat verkocht wordt als honing, maar het is eigenlijk siroop
Ook de eerlijkheid naar de consument is in het gedrang. “Mensen kopen iets dat verkocht wordt als honing, maar het is eigenlijk siroop. Dat klopt niet. We moeten ervoor zorgen dat consumenten krijgen waarvoor ze betalen”, zegt De Backer.
Volgens De Backer werkt men op verschillende niveaus aan oplossingen. Zo komt er in Geel een Europees referentielaboratorium dat honingfraude moet opsporen en bestrijden. Op Vlaams niveau werkt het VBI aan een charter voor imkers, waarin ook onbewuste fraude wordt aangepakt. “Sommige imkers laten in de winter suiker in de kast zitten. Dit kan door de bijen verwerkt worden in de honing. Dat is eigenlijk fraude, al gebeurt het niet opzettelijk. Ook dat moeten we aanpakken”, aldus De Backer.
Misleidende etiketten
China en Argentinië leveren samen de meeste honing aan Europa. Vooral de Chinese honing roept vragen op: 74 procent daarvan bleek geen nectarhoning te zijn. De smaak van vervalste honing is voor de gemiddelde consument moeilijk te onderscheiden, aangezien veel mensen enkel de honing uit de supermarkt kennen, die vaak al minder puur is.
Niet alleen de inhoud van de honing is soms vervalst, ook het etiket klopt vaak niet. Zo wordt op een potje soms ‘acaciahoning’ vermeld, terwijl het om een mengsel van bloemenhoning gaat. Die zogenaamde monoflorale honing levert meer op, wat het aantrekkelijk maakt voor fraudeurs.
Betere controles, betere informatie
De Backer ziet ook positieve ontwikkelingen. “De labtechnieken zijn aanzienlijk verbeterd. Waar het vroeger moeilijk was om fraude te detecteren, kunnen we dat nu veel beter. Zelfs de herkomst van honing die lokaal verkocht wordt, maar eigenlijk geïmporteerd is, kunnen we nu achterhalen.”
Toch is er nog werk aan de winkel. “De consument moet zich bewust zijn van de prijs. Als je honing koopt voor drie à vier euro per pot, mag je ervan uitgaan dat het geen zuivere honing is”, waarschuwt De Backer. Daarom pleit het VBI voor een herkenbaar label op lokale honing. “Zo kunnen mensen in één oogopslag zien waar de honing vandaan komt."
Als je honing koopt voor drie à vier euro per pot, mag je ervan uitgaan dat het geen zuivere honing is
Hoe herken je echte honing?
Het is voor consumenten moeilijk om het verschil te proeven tussen echte en vervalste honing, maar er zijn wel enkele dingen waar je op kunt letten:
Koop lokaal, bij een imker die je kent.
Proef eens het verschil tussen honing van een markt en die uit de supermarkt.
Lees het etiket goed, maar wees kritisch.
Strengere regels en controles op komst
Volgens De Backer zijn de Europese maatregelen een stap in de goede richting, maar er is nog ruimte voor verbetering. In Vlaanderen wil men nog verder gaan met strengere controles en richtlijnen. Hij verwacht veel van het nieuwe referentielaboratorium in Geel. “De fraudeurs zijn een kleine groep, maar ze blijven doorgaan. Als de controle verbetert, zal dat veranderen”, sluit hij af.
Bron: VRT / Eigen berichtgeving
