Gentse Dierengeneeskunde blijft nummer 1 van de wereld

Doet de term ‘Batrachochytrium salamandrivorans’ een belletje rinkelen? Voor het gemak ook ‘BSal’ genoemd of ‘Salamander-eter’ in mensentaal. Het is een schimmel die niet enkel salamanders bedreigt, maar eigenlijk alle amfibieën. Overgewaaid uit Azië zet het wereldwijd zo’n 500 soorten onder druk, een honderdtal zijn al uitgestorven door de ziekte.

Jarenlang bleef het een mysterie waarom zoveel amfibiepopulaties verdwenen. Terwijl de hele wereld naar een verklaring zocht, vonden UGent-onderzoekers van de faculteit Diergeneeskunde dat de schimmel de dader was.

“Dit is maar één voorbeeld van toponderzoek, maar het is net door de hoge kwaliteit ervan dat de faculteit zo goed scoort op de Shanghai-ranglijst”, verklaart decaan Frank Gasthuys. “Wat ook een rol speelt, is het aantal publicaties. Vergeet niet dat achter elke prof, die zijn naam verbindt aan zo’n publicatie, een hele ploeg staat. Ik denk aan de assistenten en de laboranten, maar ook bijvoorbeeld aan de dierenverzorgers. Een goede samenwerking, dat is de sleutel.”

Onderzoekscultuur

Sinds het ontstaan van de ranking, vijf jaar geleden, staat de Gentse faculteit op nummer één. “Want voor 2017 had de Shanghai-ranglijst enkel betrekking op universiteiten in hun geheel”, weet Gasthuys. “Maar die ranglijst werd nadien aangevuld met de ‘Shanghai Ranking of Academic Subjects’, die per onderzoeksdomein gaat.”

Dat de Gentse onderzoekers uitblinken, heeft volgens viroloog en alumnus van de campus in Merelbeke Steven Van Gucht te maken met de werking van de faculteit. “De onderzoeks- en publicatiecultuur is er echt wereldtop”, zegt hij. “Dat is een groot verschil met andere faculteiten Diergeneeskunde elders.” Gasthuys bevestigt: “Als onderzoeker heb je hier veel academische vrijheid. Er is ruimte voor heel veel soorten onderzoek.” Het maakt dat de faculteit niet uitblinkt in één specifiek domein, maar net in meerdere onderwerpen grenzen verlegt.

Van Gucht geeft het voorbeeld van het Laboratorium voor Virologie, waar hij nog aan verbonden is als gastprofessor. “Dat labo is één van de weinige die niet alleen onderzoek verricht naar het diagnosticeren van virussen, maar ook naar de pathogenese. Dat is echt baanbrekend. Als je op zoek gaat naar de processen die virussen veroorzaken, leer je ze beter te begrijpen.”

Gasthuys vult aan met een ander voorbeeld: “Een tijdje geleden hadden we hier een wereldprimeur: voor het eerst werd toen een veulen geboren via een ingevroren eicel”, vertelt Frank. “Dat was dankzij uitstekend onderzoek, dat bovendien iets betekent voor het werkveld.”

Geld via de klinieken

Al dat onderzoek vraagt natuurlijk geld. En daar maakt de faculteit een duidelijke keuze. Het geld dat de dierenklinieken opbrengen, vloeit voor een stuk terug naar onderzoek. “In Vlaanderen vist iedereen in dezelfde vijver”, doelt decaan Gasthuys op de middelen die van de overheid komen. Dat alleen, zou niet volstaan om de academische vrijheid waar hij eerder over sprak, te garanderen.

En er is de belangrijke link met de industriële wereld. De connectie leggen tussen de faculteit en bedrijven, het is de dagelijkse job van bio-ingenieur en business developer Sven Arnouts. “We zien dat er vanuit de industrie meer interesse is voor diergeneeskunde. Meer dan vroeger komen bedrijven naar ons met onderzoeksvragen. Ze hebben onze expertise nodig.”

Weten wat er leeft

Al gaat het verder dan dat. “Een jaar of twee geleden hebben we het Cross Health platform opgericht, dat een verbinding maakt tussen humane en diergeneeskunde. Dat multidisciplinair werken is een grote sterkte. We merken dat het platform hierdoor nieuwe bedrijven aantrekt.”

En ook de internationale reputatie geeft de faculteit extra aantrekkingskracht. Met veel bedrijven is er ondertussen al jarenlang een nauwe relatie. Veel heeft te maken met hoe er samengewerkt wordt, volgens Arnouts: “Bedrijven die met ons praten, merken dat we niet in een ivoren toren leven.” De decaan bevestigt: “Veel van onze mensen zitten in heel wat organisaties.” Zelf is hij onder andere voorzitter van de Vlaamse vereniging PaardenPunt. “Zo weet je wat er leeft in de wereld, en als onderzoeker kan je daar beter op inspelen.”