Evolutie bij planten door verdwijnen van bestuivers

Door het verdwijnen van insecten-bestuivers kunnen planten problemen ondervinden bij hun zaadzetting en populatieverjonging. In samenwerking met de Universiteit Gent en de K.U.Leuven onderzocht het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) de evolutionaire gevolgen hiervan. "Bij echt duizendguldenkruid resulteerde het in een evolutie naar kleinere, meer zelfbestuivende bloemen", aldus INBO.

De onderzoekers selecteerden enkele grote natuurlijke populaties van het echt duizendguldenkruid in de kustduinen (rijk aan bestuivers) en in de Waaslandhaven (arm aan bestuivers). "Onder optimale condities wordt het kruid vooral door zweefvliegen bestoven", verklaart INBO in zijn nieuwsbrief, "maar via spontane zelfbestuiving kunnen de bloemen ook zaad produceren wanneer ze niet bezocht worden door insecten."

Uit de studie blijkt een evolutie naar kleinere, meer zelfbestuivende bloemen wanneer er onvoldoende insecten zijn om te bestuiven. Wanneer deze planten van de Waaslandhaven naar de duinen werden verhuisd, dan bleken ze minder aantrekkelijk voor insecten en nam succesvolle kruisbestuiving sterk af. "Dit toont aan dat de door de mens veroorzaakte achteruitgang aan bestuivers kan leiden tot meer zelfbestuivende planten, met opmerkelijk kleinere bloemen die voor bestuivers minder aantrekkelijk zijn", klinkt het.