Camiel Adriaens schrijft boek over boerensyndicalisme

Camiel Adriaens die van 1986 tot 2008 aan het hoofd stond van het Algemeen Boerensyndicaat (ABS), heeft zijn ervaringen als boerenleider op papier gezet. “Ik vond dit belangrijk zodat de syndicale strijd die gevoerd is voor landbouw nooit uit het oog wordt verloren. Er zijn soms zelfs heuse veldslagen nodig geweest om ervoor te zorgen dat de boer het respect krijgt dat hij verdient”, aldus de auteur.

Sinds de oprichting van de landbouworganisatie in 1962 was Camiel Adriaens, die steeds een eigen akkerbouwbedrijf heeft gerund, actief bij ABS. Vanaf 1986 was hij 22 jaar lang voorzitter van de organisatie en intussen is hij al 25 jaar voorzitter van het Nationaal Agrarisch Centrum (NAC). Als bevoorrechte getuige en boerenleider neemt Adriaens de lezer mee doorheen vijftig jaar syndicale strijd voor de boerenbelangen.

De roots van ABS liggen in de bietenteelt. “Toen we tot de vaststelling kwamen dat de suikerindustrie begin jaren ’60 vier keer meer overhield per jaar dan de bietenteler zelf, was het tijd om onze belangen te verdedigen. In het begin gebeurde dit nog ludiek, maar al snel kwam het tot betogingen met tractoren. Toen de grootste landbouworganisatie van het land zich afvroeg waarom er eigenlijk betoogd werd, was het voor een aantal boeren duidelijk dat ze zelf een organisatie moesten oprichten die hun belangen verdedigde. Daarmee was de start van ABS een feit”, schetst Adriaens.

Al gauw eiste de kersverse organisatie zijn plaats op in alle instanties waar landbouwbelangen moesten verdedigd worden. “Dit verliep niet zonder slag of stoot. We hebben heel veel moeite moeten doen om als boerensyndicalisten onze plaats op te eisen in de maatschappij”, legt de voormalige ABS-voorzitter uit. Uiteindelijk duurde het tot begin 1998 vooraleer ABS erkend werd als nationale landbouworganisatie. In Vlaanderen mocht ABS al eerder meepraten.

Naast het verleden belicht Camiel Adriaens ook de toekomst. “Na 50 jaar boerensyndicalisme kan ik alleen maar vaststellen dat een neutraal syndicaat vandaag broodnodig blijft. De uitdagingen zijn groot als we een vrije familiale landbouw in ons land en de rest van Europa willen behouden. Daarnaast moeten we ons nog meer gaan bezighouden met wereldproblemen. We moeten de dialoog aangaan over de Noord-Zuid-verhouding. De nood aan een wereldlandbouwpolitiek dringt zich op”, blikt hij vooruit.

Spijt heeft Adriaens alleen over het feit dat hij heel wat mensen de sector heeft zien verlaten, hoewel het zeer goede landbouwers waren die met hart en ziel verknocht waren aan de stiel. “Financiële redenen lagen veelal aan de basis”, zegt hij. “Ik vind het dan ook spijtig dat we voor deze mensen niet meer hebben kunnen doen.”

De voorstelling van het boek vond plaats op de hoofdzetel van Landbouwkrediet. “Onze bank is gegroeid uit de coöperatieve landbouwkassen die mede onder impuls van Camiel Adriaens en ABS werden opgericht. Tot op vandaag is de landbouworganisatie vertegenwoordigd in de raad van bestuur van Landbouwkrediet”, legt Luc Versele, CEO van de bank, uit. Hij prijst ook ABS voor de manier waarop de belangen van de familiale landbouw in Vlaanderen worden verdedigd: “met hand en drietand, los van enige politieke of andere belangen. Daar kunnen wij alleen maar respect voor hebben”.

VILT geeft vijf exemplaren van het boek '1962-2010 - Boerensyndicalisme Vlaanderen' weg. Stuur een e-mail met als onderwerp 'Boerensyndicalisme Vlaanderen' naar info@vilt.be om kans te maken op een exemplaar. Wie geen exemplaar wint, kan terecht in de boekhandel of het boek bestellen via info@nacvzw.be.