Per2-gen heeft grote impact op voedingspatroon

Algemeen wordt aangenomen dat onze biologische klok een natuurlijk instinct is dat ervoor zorgt dat levensnoodzakelijke, lichamelijke noden met de regelmaat van de klok terugkeren, zoals slapen en eten. De wetenschap biedt echter voor alles een verklaring, nu ook voor de biologische klok. Onderzoekers van de universiteit van Straatsburg en Fribourg ontdekten dat een gen, aanwezig in al onze mechanismen, dagelijks zorgt voor diverse impulsen naar onze hersenen en andere organen, zodat we die levensnoodzakelijke zaken vervullen.

In feite bestaat onze klok uit een hoofdklok en verschillende horloges. De hoofdklok bevindt zich in de hypothalamus van ons brein, maar werkt enkel in samenwerking met de secundaire horloges die zich in andere organen bevinden. Zij staan elk apart in voor verschillende dagelijkse levensfuncties. Daartoe behoort onder andere het voedingshorloge, dat op gezette tijden een hongergevoel veroorzaakt, zodat we een regelmatig voedingspatroon kunnen opbouwen.

De vorsers hadden al een vermoeden van de invloed van het Per2-gen op de biologische klok en kweekten muizen met een kleine wijziging op dit gen. De dieren met een gewijzigd Per2-gen aten niet op gezette tijden, omdat ook hun lever en nieren niet degelijk werkten. Ze waren niet in staat normaal te leven omdat er nooit een voedingsimpuls naar de hersenen werd gestuurd. Het bewijst dat het Per2-gen een duidelijke impact heeft op ons voedingspatroon.

Om de juiste functie ervan te kennen, moet enkel de exacte plaats van het biologische voedingshorloge nog achterhaald worden. De resultaten hiervan kunnen een belangrijke stap vormen in de richting van de genezing van obesitaspatiënten. Hun voedingshorloge lijkt meer impulsen te geven dan nodig, zodat ze maar blijven eten. Door hun voedingsklok verder te onderzoeken en te veranderen, zou die overdaad in de toekomst vermeden kunnen worden.