Nederlanders mogen varkens kweken in Vlaanderen

In Ravels maken boeren en omwonenden zich ongerust over de komst van een bedrijf met 5.000 varkens, dat zou gerund worden door een Nederlander. In de commissie Leefmilieu van het Vlaams parlement heeft Carlos Kallens (Open Vld) zijn verwondering uitgedrukt over het feit dat dergelijke grote Nederlandse bedrijven bij ons een vergunning kunnen krijgen. 

In de pers verscheen onlangs het bericht dat een plaatselijk actiecomité 606 bezwaarschriften verzamelde tegen de komst van een grote varkensstal in Ravels. De wetgeving voor megabedrijven zou in Nederland veel strenger zijn. De actievoerders vrezen echter dat het varkenscomplex problemen zal opleveren voor het milieu en economisch een negatieve invloed zal hebben op de kleine boeren uit de regio.

Volgens Kallens doet het probleem zich niet alleen voor in de Noorderkempen, maar in de volledige grensstreek, gaande van West-Vlaanderen tot Limburg. Het liberale parlementslid vreest dat de milieuinspanningen van de familiale landbouwbedrijven in Vlaanderen ongedaan gemaakt zullen worden door grootschalige veeprojecten van onze noorderburen. "Het is dus niet verwonderlijk dat ook de boeren protesteren".

Rudi Daems (Groen!) deelt die bezorgdheid, maar vindt dat de meerderheidspartijen in eigen boezem moeten durven kijken. "Vlaanderen heeft zelf de deur op een kier gezet voor uitbreidingsmogelijkheden door het principe van de afroming en het principe van de mestverwerking, dat inderdaad behoorlijk werkt. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor het feit dat de landbouw in Vlaanderen verder industrialiseert". Bovendien vraagt Daems zich af waarom Kallens geen verzet aantekent tegen de "grote West-Vlaamse industriëlen" die in Wallonië vergunningen aanvragen voor grote varkensbedrijven.

Maar zijn grote bedrijven per definitie een bedreiging voor het leefmilieu? "Die moeten evengoed voldoen aan de vooropgestelde normen en moeten even streng gecontroleerd worden", werpt Tinne Rombouts (CD&V) op. "Het is wel zo dat grote inplaningen in een plattelandsomgeving soms afschrikken. De landbouw heeft jaren stilgestaan, maar we merken dat die nu een inhaalbeweging aan het doen is. Er moet dan ook nagedacht worden over de integreerbaarheid van grote bedrijven op het platteland".

Bart Martens (sp.a) blijft het mestdecreet verdedigen en heeft bovendien geen last van Nederlanders. "Met het mestdecreet hebben we ruimte gecreëerd voor nieuwe investeringen. Als Nederlanders willen investeren in nutriëntenemissierechten en Vlaamse boeren op die manier kunnen overtuigen om te stoppen, dan is dat in mijn ogen een goede zaak". Het vroegere boegbeeld van Bond Beter Leefmilieu wil er wel over blijven waken dat de milieuproblemen door de uitbreiding mits mestverwerking opgelost raken, en niet nog groter worden.

Aan het eind van het debat liet Crevits verstaan dat "er geen sprake is van een abnormaal aantal aanvragen van een milieuvergunning voor veeteeltinrichtingen vanuit Nederland". Slechts 0,2 procent van de totaal toegekende nutriëntenemissierechten blijkt toe te behoren aan landbouwers met een woonadres of maatschappelijke zetel buiten het Vlaamse gewest. De minister voegt eraan toe dat de nationaliteit op basis van de Vlaamse en Europese regelgeving geen criterium kan zijn bij het onderzoek en de beoordeling van de toelaatbaarheid van een hinderlijke inrichting. "Volgens onze huidige reglementering kan dat gewoon niet", besluit Crevits.