"Natuurgebied tussen havenindustrie te kunstmatig"

Naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van Expo 58 heeft de Gazet van Antwerpen een nostalgische blik geworpen op het verleden van de Wase polders. "Ik heb er meer last mee dat van de beste landbouwgrond in Vlaanderen verloren ging voor natuurcompensaties dan voor de aanleg van dokken en industrieterreinen", zegt Verrebroekenaar Hugo Dufour (67), die als correspondent voor het lokale weekblad De Wase Koerier de streek als geen ander kent én die lid is van Natuurpunt.

Dufour groeide op in Kieldrecht. In 1958 was hij 18. Toen lag zijn dorp nog te midden een uitgestrekt poldergebied, met her en der grote boerderijen. Die stelden tientallen mensen tewerk. Begin de jaren zestig zetten de expansieplannen van de Antwerpse haven heel die leefwereld op zijn kop. Dufour zag het letterlijk in zijn voortuin gebeuren. Vanaf zijn huwelijk in 1965 woont hij in de Verrebroeksebaan in Verrebroek, met sinds een decennium aan de overkant van de straat het Verrebroekdok.

Dufour blikt op de evolutie sinds 1958 terug met gemengde gevoelens. "Niet zozeer de inname van grond voor haven en industrie stoort me. Ik besef dat goederen niet meer in sloepjes kunnen worden aangevoerd. Ik heb er veel meer problemen mee dat hier als compensatie voor dokken en industrieterreinen massaal uitstekende landbouwgronden werden afgegraven en omgevormd tot natuurgebied. Afgebakend met prikkeldraad en met 'verboden toegang' voor mensen".

"Versta me zeker niet verkeerd: ik ben pro natuur en zelfs lid van Natuurpunt", gaat Dufour verder. "Maar de boeren werden twee keer het slachtoffer: van de haven én van de natuurcompensatie. Er hebben zich hier menselijk drama's afgespeeld: boeren die zich verdronken omdat ze het familiebedrijf van generaties verloren zagen gaan".

Bovendien vindt Dufour het aanleggen van natuurgebieden een te kunstmatige oplossing. Ze liggen tussen bedrijven en asfaltwegen vol vrachtwagens. "Recentelijk zag ik een knobbelzwaan die bij zijn landing uit evenwicht geraakte door een passerende vrachtwagen. In plaats van op het water te landen zoals het gewoon is, kwam het dier op het asfalt terecht. Het was compleet gedesoriënteerd", zegt de man. De natuur zijn gang laten gaan, heeft gevolgen voor de mensen. Muskusratten voelen zich uitstekend in de natuurgebieden waar niemand in mag komen. Tot voor een paar jaar vormden ze geen probleem. Nu duiken ze steeds meer op in het centrum van Verrebroek.

Door de natuurgebieden krijgen de resterende boeren het extra lastig. Massa's trekvogels landen er. Het gaat niet om honderden, maar om tienduizenden vogels! Ze grazen hele gebieden af, zonder dat de boeren daar iets tegen mogen doen. Vroeger bleef dat nog beperkt tot ganzen die hier passeerden tijdens hun wintertrek. Door de zachtere winters blijven steeds meer trekvogels hier permanent hangen, luidt het.

Dufour heeft ook geen goed oog in de toekomst. "Je denkt toch niet dat Antwerpen na Doel zal stoppen? Zelf maak ik het wellicht niet meer mee, maar over dertig jaar zie ik ook Verrebroek en Kieldrecht sneuvelen".(KS)