Maatregelen in de maak tegen oormerkenfraude

De gearresteerde veehandelaar uit Meerhout geniet al jaren een slechte reputatie in de sector. Hij zou minstens 187 dieren hebben laten sterven om hun oormerken te gebruiken voor illegale of gestolen dieren met een hogere marktwaarde. Het is duidelijk dat het systeem hiaten vertoont. Dat geeft ook het Voedselagentschap toe. Het agentschap verwijst naar het vilbeluik waar niet altijd erg nauwkeurig met de oormerken wordt omgesprongen. In principe moet het oormerk van een vernietigd of geslacht rund teruggestuurd worden naar Sanitel, de databank die alle bewegingen van dieren registreert. Dat gebeurt dus niet altijd even consequent.

Rendac ontkent de beschuldigingen. Volgens speurders is het mogelijk dat de veehandelaar dieren illegaal begroef, maar allemaal lijkt uitgesloten. De advocaat van de gearresteerde man beweert dan weer dat het in dit dossier niet om zoveel dieren kan gaan. "Anders had Rendac het zeker gemerkt". Niet alleen het vilbeluik is vatbaar voor lekken. Hormonenspeurders krijgen signalen dat ook slachthuizen niet altijd even zorgvuldig handelen. Oormerken worden verwijderd en samen in een meer gegooid die weken blijft rondslingeren. Ook bij een aantal boeren zou het niet altijd gesmeerd lopen. Wanneer bij een verdenking van hormonengebruik stalen genomen worden, gebeuren soms vreemde dingen met oormerken.

Om al die praktijken beter in de hand te houden, stelde de Coördinatiecel voor de controle op de voedselveiligheid vorig jaar adviezen op. Kern van de voorstellen is dat de slachthuizen en het vilbeluik veranwoordelijk worden voor het dier vanaf het moment dat het er arriveert tot het oormerk weer bij Sanitel belandt. Indien er iets fout gaat, moeten ze strafrechterlijk vervolgd kunnen worden. De federale ministerraad keurde deze adviezen vorige maand goed. Nu moeten ze nog omgezet worden in wetgeving.

Intussen wordt ook onderzocht of er een DNA-databank kan komen. Bij het plaatsen van een oormerk zou automatisch een stukje weefsel van het dier in een tube geschoten worden. Dat systeem is meer waterdicht, maar zit nog in een embryonale fase. Vraag is of die DNA-stalen lang genoeg bewaard kunnen worden en ook de prijs is een mogelijk struikelblok. In Ierland bestaat het systeem, maar het wordt niet algemeen gebruikt.