Helft Belgen consumeert wekelijks te veel dioxines

Veel consumenten kunnen nauwelijks geloven dat in de eieren van hun eigen kippen meer dioxines zitten dan in die van batterijkippen. "Een begrijpelijke reactie, maar ze is verkeerd", zegt hoogleraar scheikunde Leo Goeyens, die dinsdag het onderzoek van het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid bekendmaakte. Het Voedselagentschap en Vepek sussen intussen de verbruiker. Maar onderschatten we niet de gezondheidsrisico's? Eén op de twee Belgen eet wekelijks meer dioxines dan goed is voor zijn gezondheid, schrijft De Standaard.

Dioxines zitten niet alleen in eieren, maar in alle vetrijk voedsel, zoals zuivelproducten, vlees en vis. Een gemiddeld dieet is al dioxinerijk. De helft van de bevolking consumeert wekelijks zelfs meer dioxines dan de 'aanvaardbare' grens van 14 picogram TEQ per kilogram lichaamsgewicht. "Wie daarbovenop veel dioxine-eitjes eet, overschrijdt die grens nog meer. Wie dagelijks zelfs twee of drie eitjes met extreem hoge dioxinewaarden eet, overschrijdt daarmee alleen al de grens van 14 picogram TEQ per week, zonder rekening te houden met het normale dieet. Die mensen, van wie we er enkele in het onderzoek hadden, lopen wel gezondheidsrisico's", zegt Goeyens.

Het argument van de mensen dat ze al jaren hun eigen eitjes eten en niets voelen, gaat niet op. Dioxines zijn niet schadelijk bij sporadische inname, maar wel bij langdurige inname. "Het is moeilijk om te zeggen hoeveel eitjes je uit de eigen tuin mag consumeren", zegt Goeyens. Enkele eitjes per week kunnen wellicht geen kwaad. "Maar mijn advies is om zo weinig mogelijk ervan te eten". Ook meer groenten en fruit en minder dierlijke producten eten is de boodschap.

Paniek is niet nodig, klinkt het nu overal. Dat klopt ook. Dioxines zijn een milieuprobleem dat zichzelf oplost. "Het zijn bijproducten van de verouderde en verdwijnende chloorindustrie. De hoeveelheid dioxines is een kleine fractie van wat we in de jaren '70 in ons milieu vonden", zegt arts en epidemioloog Luc Bonneux. Toch moet ook hierbij een kanttekening worden geplaatst. Het zijn vooral de gechloreerde dioxines die verdwijnen, maar door nieuwe chemische toepassingen komen er ook nieuwe chemische stoffen met gelijkaardige eigenschappen in het milieu terecht. Bovendien speelt niet alleen de industrie een rol, maar ook de particulieren die nog altijd afval in hun tuin verbranden.(KS)